خط تیره مقابل تعداد باخت‌های این فصل پرسپولیس بالاخره توسط سرمربی سابق این تیم پاک شد. افشین قطبی در تقابل با پرسپولیس هم مانند دیدارهای قبلی که هدایت فولاد را به عهده داشت، موفق شد با فوتبالی ری‌اکتیو به نتیجه دلخواهش برسد. فولاد در این سه بازی تحت هدایت قطبی به ترتیب 28 ،31 و 32 درصد مالک توپ بود و با همین تملک پایین، 7 امتیاز کسب کرده است. کار قطبی برای بازی با پرسپولیس هم به همین خاطر سخت بود و باید برای دقایق محدودی که تیمش صاحب توپ می‌شد، برنامه‌ای طراحی می‌کرد که به گل برسند. آن هم در شرایطی که شجاع خلیل‌زاده غایب بزرگ خط دفاع پرسپولیس بود.

پرسپولیس در پنج مسابقه‌ از دو فصل اخیر که شجاع را در ترکیب نداشت هیچ گلی نخورده بود، ولی نمی‌شود از نقش پررنگ خلیل‌زاده در سد محکم دفاعی پرسپولیس غافل شد. در همین مسابقه که مهاجمان فولاد در صحنه‌های زیادی مدافعان پرسپولیس را اذیت کردند، نبود شجاع به وضوح حس می‌شد. مدافعی که با فعالیت بالا در بازی‌ها، خیلی از خطرها را پیش از اینکه جدی شوند و شکل بگیرند، دفع می‌کند. به عنوان نمونه طبق آمار متریکا، شجاع در هر مسابقه از این فصل به طور میانگین بیش از 76 لمس توپ دارد، در حالی که در این بازی دو مدافع میانی پرسپولیس 61 و 63 کنش داشتند. جلال حسینی و محمد نادری در این مسابقه در همه آیتم‌های دفاعی از حد استاندار شجاع پایین‌تر ظاهر شدند.

غیبت شجاع این فرصت را به تنها مهاجم فولاد داده بود که آزادنه مقابل مدافعان پرسپولیس صاحب توپ شود. نمونه شفاف این اتفاق، در دقیقه 33 مسابقه رخ داد. جایی که لوسیانو پریرا صاحب توپ شده، دو مدافع میانی پرسپولیس هم برای بازپس‌گیری توپ به او نزدیک شده‌اند، ولی نه سیدجلال و نه نادری نمی‌توانند مانع از پیش‌روی او شوند و شیمبا با یک پاس، جدی‌ترین موقعیت بازی را برای رضا میرزایی خلق می‌کند. در حالی که پرسپولیس در حضور شجاع خلیل‌زاده خیلی سخت به تیم حریف اجازه شوت‌زنی می‌دهد، در این بازی پریرا سه شوت به سمت دروازه بیرانوند زد و یک مرتبه هم با پاسی کلیدی، برای تیمش موقعیت ساخت. ضمن اینکه چهار مرتبه هم مجبور شدند که با خطا او را متوقف کنند. البته این تنها آزار و اذیت پریرا برای مدافعان پرسپولیس نبود و قطبی برنامه دیگری را هم برای او در نظر گرفته بود. از آن جایی که این اولین مسابقه‌ای بود نادری و حسینی کنار هم قرار می‌گرفتند، فولادی‌ها ترجیح می‌دادند از این ناهماهنگی در قلب دفاع حریف نهایت بهره را ببرند. 

یکی از تاکتیک‌های فولاد هم این بود که سیدجلال را از خط دفاع دور کند و از آن‌جایی که هنوز نادری از بازیِ او شناخت کافی ندارد، در پوشش فضاها دچار مشکل می‌شدند. فولادی‌ها بارها با ارسال‌ مستقیم توپ به میانه‌های زمین، جلال حسینی را مجبور می‌کردند که از دروازه تیمش فاصله بگیرد تا خطر را دفع کند. در همین فاصله که شیمبا مشغول سرگرم کردن سیدجلال بود، سایر مهاجمان فولاد به عمق دفاع پرسپولیس می‌زدند. محمد نادری هم به اندازه شجاع با حسینی هماهنگ نشده و از رفتارهای دفاعی همدیگر شناخت کافی ندارند. به عنوان نمونه تا همان دقیقه دوم مسابقه که فولاد یک گل آفساید به پرسپولیس می‌زند، سه مرتبه سیدجلال برای دفع خطر مجبور شده بود از دفاع کناری‌اش فاصله بگیرد.

فولادی‌ها هم در نهایت از دور شدن حسینی بهترین بهره را بردند و گلی زدند که مهاجم این تیم فقط یک قدم در آ‏فساید قرار داشت.

فولاد در ادامه مسابقه هم بارها جلال حسینی را مجبور کرد که از دروازه تیمش فاصله بگیرد تا از فضای پشت او بهترین بهره را ببرند. چند فریم از این اتفاق که در طول نود دقیقه تکرار می‌شد را مشاهده می‌کنید.

البته برانکو در این سال‌ها ثابت کرده که خیلی زود می‌تواند تیمش را از این چالش‌ها نجات دهد. در دو فصل اخیر پرسپولیس به چنان بلوغ تاکتیکی رسیده که با هر ترکیب دفاعی کلین‌شیت می‌کرد. حالا هم با اضافه شدن مهدی شیری و محمد نادری به دفاع پرسپولیس، کمی آشفتگی و ناهماهنگی در قلب دفاع این تیم به وجود آمده که احتمالا مهم‌ترین دغدغه این روزهای پروفسور است.