ایران هیچ بازیکنی در جمع 10 سانتر‌کننده برتر تورنمنت ندارد. این مساله به چند دلیل می‌تواند اتفاق افتاده باشد:

1- از ابتدای تورنمنت تاکنون، ایران تنوع تاکتیکی بالایی نشان داده و در هر بازی بر حسب نقاط ضعف حریف، برنامه‌های متفاوتی برای حمله دارد. ایران هم از کناره‌های زمین استفاده می‌کند، و هم بعضا از مرکز به عمق دفاع حریف می‌زند. در نوع ارسال پاس هم یک گرایش ثابت وجود ندارد، و ایران هم از پاس‌های زمینی، و هم از توپ‌های بلند در بازی‌های مختلف استفاده کرده است.

2- بازیکنان کانال‌های کناری ایران در این 5 بازی ثابت نبوده و یک بازیکن این فرصت را نداشته تا آمار خودش را بالا ببرد. در دفاع راست، رامین رضاییان 3 بار و وریا غفوری 2 بار از ابتدا بازی کرده‌اند. در دفاع چپ نیز 3 بار میلاد محمدی در ترکیب اصلی حضور داشته و 2 بار هم احسان حاج صفی (بازی آخر احسان به عنوان هافبک وسط بازی کرد).

3- تمرکز ایران برای حمله هم روی یک کانال کناری ثابت نیست، و بازی به بازی تغییر می‌کند. به عنوان مثال، در بازی برابر چین، وزنه حملات ایران به سمت چپ زمین بود، اما در بازی برابر عمان ایران بیشتر از سمت راست حمله را طراحی می‌کرد. تنوع‌پذیری بالای تاکتیک‌های هجومی ایران در نهایت باعث شده تا بازیکنی نتواند آمار سانتر‌هایش را به حد 10 بازیکن برتر تورنمنت در این زمینه برساند.