تیم ملی مدت‌هاست با 1 مهاجم نوک و 2 وینگر بازی می‌کند. اما 2 وینگر ایران از مهاجم نوک که اغلب سردار است، خیلی فاصله نمی‌گیرند. فاصله نزدیک بین این 3 نفر به شکل‌گیری حرکات ترکیبی و رد و بدل شدن پاس‌های زیاد کمک شایانی می‌کند.

برابر چین، جهانبخش و آزمون روی هم 9 پاس رد و بدل کردند. همکاری آزمون و طارمی این بار کمتر بود و 12 پاس بازی قبلی آن‌ها، به 4 پاس کاهش پیدا کرد. جهانبخش و طارمی هم 4 بار همدیگر را پیدا کردند که در نوع خود جالب است.

غیبت طارمی، الگوهای حمله ایران برابر ژاپن را می‌تواند تغییر دهد. یکی از راه‌هایی که می‌توان به سامورایی‌ها ضربه زد، ارسال از جناحین و سرزنی در محوطه جریمه است، و این‌ می‌تواند روی بازیکنی که جای طارمی بازی خواهد کرد تاثیر بگذارد.