وحید امیری برای تیم کی‌روش، همیشه نقش یک موتور را ایفا کرده است. بازیکنی دونده و سخت‌گیر که نه در پرسینگ، و نه در فاز هجومی، هیچ‌وقت بیخیال توپ نمی‌شود. او در جام جهانی یکی از بهترین بازیکنان ایران بود و توپی که از بین پاهای پیکه عبور داد،‌ به یک تصویر ماندگار در فوتبال ایران تبدیل شد. در سبک واکنش‌گرای قبلی، وحید امیری نقشی کلیدی در پرسینگ و انتقال سریع توپ از فاز دفاع به حمله داشت.

حال که تیم ملی به طور کاملا افراطی، کنش‌گرا بازی می‌کند، امیری همچنان نقشی کلیدی در پرس از بالای زمین دارد. اما، به نظر می‌رسد او در پیدا کردن خودش در ریتم مالکانه بازی ایران کمی سردرگم است. وحید هم پاس‌های اشتباه بیشتری نسبت به هم‌تیمی‌هایش می‌دهد و تاثیرگذاری او در فاز هجومی، کمرنگ‌تر شده است. با توجه به نقش مهم او در پرسینگ، بعید است وحید جایش را به بازیکن دیگری بدهد. اما مطمئنا او باید سعی کند خودش را در فاز هجومی بیشتر با ریتم بازی تیم ملی تطبیق دهد.