با استعفای محمد تقوی، تراکتور به طور قطع حداقل 3 مربی متفاوت را در لیگ هجدهم روی نیمکت خود خواهد دید. تیم تبریزی با حضور مالک جدید و ثروتمند خود، تیم قدرتمندی را بسته و حداقل روی کاغذ، یکی از مدعیان جدی قهرمانی به شمار می‌رود. اما شاید عطش زیاد باعث تصمیم‌های عجولانه شده و مدیریت باشگاه اجازه نمی‌دهد تا پروسه موفقیت، روند و زمان مورد نیاز خود را طی کند.

عملکرد محمد تقوی در تراکتور، جای بحث‌های زیادی دارد. او خط دفاع تیمش را سر و سامان داد و به میانگین کمتر از 1 گل خورده به ازای هر بازی رساند. خط حمله تبریزی‌ها نیز با حضور او جان تازه‌ای گرفت و به میانگین 2 گل زده در هر بازی نزدیک شد. اما شاید درصد پیروزی 55 درصدی برای مالک باشگاه قانع‌کننده نبود و او انتظار برد‌های بیشتری از تیمش داشت.

انتظاری که از اسکواد قدرتمند تراکتور، چندان بیراه نیست. اما واقعیت این است که بزرگ‌ترین مربیان دنیا هم به چند ماه زمان برای پیاده‌سازی کامل ایده‌هایشان نیاز دارند. فرقی نمی‌کند محمد تقوی روی نیمکت تراکتور بنشیند، یا یک اسم بزرگ خارجی. اسکوادی که تغییرات بسیار زیادی را به خود دیده، باید هفته‌ها و ماه‌ها در زمین تمرین وقت بگذراند تا بازیکنان جدید، به هماهنگی‌های لازم برسند و بتوانند در هارمونی یک تیم، ایده‌های مربی خود را در زمین اجرا کنند.

تراکتور پتانسیل رسیدن به موفقیت‌های بزرگ را دارد. اما پول و بازیکنان بزرگ، به تنهایی موفقیت را به ارمغان نخواهند آورد. قدم بسیار مهم، اعتماد به یک مربی کاربلد و مطمئن است. اعتمادی که می‌تواند در دراز مدت، ثبات را در باشگاه برقرار کند و یک ثبات درست، راه موفقیت را به تراکتور نشان خواهد داد.