در ماه‌های اخیر، دست برانکو خالی‌تر از هر زمان دیگری بود. نوراللهی در این شرایط توانست بخش سنگینی از جور حضور جوانان در ترکیب پرسپولیس و بالانس تجربه و بی‌تجربگی را به دوش بکشد. بی‌تجربگی‌هایی که به راحتی می‌توانست ثبات را از پرسپولیس بگیرد و پیش‌بینی‌های جدی هم در این باره می‌شد. هافبک سرخپوشان اما از وزنه‌هایی بود که ثبات پرسپولیس برانکو را به چهارمین فصل متوالی هم کشاند.

او در میانگین تعداد تکل موفق، بهترین آمار را در میان همه‌ی بازیکنان پرسپولیس ثبت کرد (2.6)؛ و در لمس توپ هم بعد از شجاع خلیل‌زاده (75.9) بهترین بازیکن پرسپولیس شد (64.9). نقش پررنگ او در همه‌ی کارکردهای دفاعی و تهاجمی سرخپوشان به صراحت قابل لمس است. نوراللهی در این نیم‌فصل‏، 13 بار برای پرسپولیس بازی کرد. در سایت متریکا، میانگین نمرات او در پایان نیم‌فصل اول لیگ هجدهم 7.22 ثبت شده تا بهترین بازیکن پرسپولیس لقب بگیرد و به تیم منتخب راه پیدا کند.

اما ثبات او در میانه‌ی میدان سرخپوشان مسئله‌ای‌است که نوراللهی را به یکی از متفاوت‌ترین بازیکنان فصل اخیر لیگ برتر بدل می‌کند. او در هیچ بازی‌ای از طرف سایت متریکا نمره‌ای پایین‌تر از 6.5 دریافت نکرد. فقط در 3 بازی نمره‌ای بین 6.5 تا 7 گرفت و در 10 بازی، نمره‌اش بالاتر از 7 ثبت شد. این ثبات نوراللهی در درخشش، از جمله گام‌های بلند پرسپولیس برانکو برای عقب نماندن از کورس صدر جدول بود.