متریکا؛ مرجع آماری و فنی فوتبال ایران – تبریز به نوعی یک چالش سخت دیگر برای نشان دادن دوباره شخصیت قهرمانی قرمزها بود. از آن بردهای کلاسیک یک صفر که بعضی اوقات، از نان شب هم برای قهرمان‌ها واجب‌تر است. و پرسپولیس نشان‌ می‌دهد که بیش از هر زمان دیگری، بردن این بازی‌ها را هم یاد گرفته. اما این بار مسیر برد چگونه طراحی شد؟

جواب در حوالی سمت چپ زمین است. جایی که امید عالیشاه و محسن ربیع‌خواه حضور داشتند. در این دیدار برانکو دو بازیکن بسیار جوان خود، همتی و طاهرخانی را در سمت راست زمین قرار داد. برای کم کردن فشار از روی دوش جوان‌ها، برانکو تمرکز حملات تیمش را به جناح چپ برد، و از عالیشاه و ربیع‌خواه خواست تا به نوعی محور حملات پرسپولیس در این چالش سخت باشند.

میانگین جاگیری بازیکنان پرسپولیس در طول 90 دقیقه، حکایت جالبی دارد. امید عالیشاه، تقریبا در کنار دو مهاجم تیم قرار گرفته، و محسن ربیع‌خواه به عنوان دفاع چپ، تقریبا در یک خط با هافبک سمت راست دیده می‌شود! بالا بازی کردن هر دو بازیکن سمت چپ، آن‌هم تا این حد، نشان می‌دهد که پلن اصلی حمله، هجوم از کانال چپ بوده. و پرسپولیس موقعیت‌های زیادی از این طریق خلق کرد.

بررسی گراف تکراری‌ترین پاس بین بازیکنان پرسپولیس هم این مساله را عینی‌تر می‌کند. بیشترین الگو‌های پاس در خط جلو، معمولا یکی از بین عالیشاه یا ربیع‌خواه را شامل می‌شود. تفاوت در این است که عالیشاه به خوبی از پس این وظیفه برآمده و نمره خوبی را دریافت کرده (7.28)، اما ربیع‌خواه با دریافت نمره 5.99، عملکرد قابل قبولی را ثبت نکرده. شاید پرسپولیس با عملکردی با کیفیت‌تر در دفاع چپ، مجبور نمی‌شد تا وقت‌های اضافه بازی برای گل برتری خود صبر کند.

اما درخشش عالیشاه می‌تواند خبر خوشایندی باشد. شماره 2 قرمزها دومین پاس گل خود را ارسال کرد تا دوز جدیدی از اعتماد به نفس را در خودش تزریق کند. او در طول بازی بسیار فعال بود، در نبردهای زیادی شرکت کرد و روحیه جنگندگی بالایی از خود نشان داد. در این روزهای سخت، پرسپولیس به عالیشاه آماده نیاز دارد، و به نظر صدای نفس‌های آمادگی او کم کم می‌آید ...