در پایان هفته یازدهم لیگ برتر، استقلال 7 بازی را بدون گل زده به پایان رسانده. فقط 9 گل زده و 15 امتیاز، واقعیت‌های استقلال شفر است. سرمربی آلمانی بیشتر از یک سال است که این تیم را در اختیار دارد و حالا زمان برداشت کاشته‌های او طی یک سال گذشته است. اما تیم آبی‌پوش پایتخت هنوز نشانی از یک تیم برنده ندارد. چرا؟ چون استقلال شفر هنوز بُرندگی لازم در خط حمله را به دست نیاورده و کند و بی‌رمق پیش می‌رود.
بر اساس آمارهای متریکا، استقلال سومین تیم لیگ برتر از لحاظ در اختیار داشتن مالکیت توپ است (57.6%) و تقریبا در هر بازی روش مالکانه خود را به حریف تحمیل می‌کند. بازیکنان شفر در رد و بدل کردن پاس دومین تیم لیگ هستند و بعد از پدیده‌ی صدرنشین، بیشترین تعداد پاس در هر 90 دقیقه را به نام خود ثبت کرده‌اند (440.4). این تعداد قابل توجه، دقت مناسبی هم دارد. 79 درصد پاس‌های استقلالی‌ها سالم به مقصد می‌رسد و از این نظر هم تیم شفر جزو 5 تیم برتر لیگ هجدهم است. پس، آنچه شفر در پایه و اساس از تیم‌اش می‌خواسته اجرایی شده. اما آنچه باعث شده هنوز استقلال را در قواره یک تیم صدرنشین و مدعی نبینیم، نوک پیکان عملکرد تهاجمی آبی‌پوشان است. شوت!
خلاف برتری و صدرنشینی استقلال در مالکیت و تعداد پاس، بر اساس آمارهای متریکا، استقلال تقریبا در همه‌ی آمارهای مربوط به شوت، حتی جایی بین ده تیم اول لیگ ندارد و جزو شش تیم قعرنشین جدول است. استقلال در هر 90 دقیقه فقط 10 شوت به سمت دروازه حریفان می‌زند. آمار شوت‌های در چارچوب استقلال در هر 90 دقیقه هم ناامیدکننده است (3.2). دقت شوت بسیار پایین (31.8)، بلای جان شفر شده و اجازه نمی‌دهد استقلال از مالکیت توپ و تصاحب بازی استفاده کند. در حقیقت، هرآنچه در یک سوم دفاعی استقلال و یک سوم میانی ساخته می‌شود، در یک سوم هجومی به بار نمی‌نشیند و در غالب موارد بازی‌های این فصل، هدر رفته است. از همین تعداد شوت کم هم استقلالی‌ها حداقل استفاده را برده‌اند. نرخ تبدیل شوت به گل آبی‌پوشان 6.4% است که این یعنی استقلالی که از لحاظ مالکیت و تعداد پاس بین سه تیم برتر لیگ قرار دارد، در استفاده از این برتری‌ها، دهمین تیم لیگ است.
شفر باید پیش از آنکه دیر شود فکری به حال خط هجومی بی‌دقت تیم‌اش کند. تیمی که توانسته در غالب موارد نبض بازی را در اختیار بگیرد، اما در چیدن میوه‌های این برتری، تیمی شکست‌خورده است.