پس از گذشت یازده هفته از لیگ برتر صنعت نفت آبادان کم کم فرم ایده‌آل خود را پیدا کرده. آنها که در شش بازی ابتدایی لیگ در گلزنی با مشکل رو به رو بودند و تنها (4) گل به ثمر رساندند؛ در ادامه چه در لیگ و چه در جام حذفی بازی‌های پرگلی را تجربه کردند. آبادانی‌ها در هفت بازی گذشته تعداد گل‌های خود را تقریبا چهار برابر کرده و به عدد (15) رساندند. و میانگین در هر 90 دقیقه با (11.7) بار شوت‌زنی رتبه (4) لیگ را از این حیث در اختیار دارند.

پیشرفت چشمگیر آبادانی‌ها را باید در اندیشه‌های تاکتیکی پائولو سرجیو جستجو کرد. مربی پرتغالی از همان آغاز کار سیستم پایه 433 را برای صنعت نفت برگزید. سیستمی که در آن اکبر ایمانی نقش محوری دارد. او به عنوان تنها هافبک دفاعی صنعت نفت در جلوی دفاع چهار نفره و بسیار نزدیک به آنها بازی می‌کند. به این ترتیب ایمانی که توانایی بالایی در بازیسازی دارد به خوبی می‌تواند با فرار از پرس حریفان از عقب زمین توپ را به گردش درآورد و به بازی تیم ریتم و شکل مناسب دهد.

در این بین دو هافبک مرکزی که در دو سمت ایمانی بازی می‌کنند وظیفه تخریب و جنگندگی در میانه زمین را بر عهده دارند. علاوه بر این دو مدافع کناری صنعت نفت یعنی سیروان قربانی در چپ و حسین ساکی در راست با توجه به اینکه مدافعان رونده‌ای هستند به خوبی در حملات اضافه می‌شوند تا بدین ترتیب در زمان حمله‌ برتری عددی خوبی نسبت به حریف داشته باشند.

سرجیو البته در خط آتش هنوز سه مهره ثابت خود را نشناخته. او تا به حال بازیکنان زیادی را در دو بال کناری و مهاجم هدف امتحان کرده. سرمربی صنعت نفت در ابتدای فصل مثلث میلاد جهانی، پلاتینی و بهنام برزای را به کار گرفته اما با توجه به ناکارآمدی این مثلث او در ادامه جاسم کرار، حامد پاکدل، طالب ریکانی، جعفر سلمانی و رضا جبیره را هم به تناوب به کار گرفته است. که در این بین ریکانی، جهانی، جبیره و کرار بیش از بقیه تاثیرگذار بودند و توانستند عملکرد هجومی آبادانی‌ها را بهبود ببخشند.

در این شرایط بزرگ‌ترین چالش پیش رو سرجیو برای افزایش هر چه بیشتر بهره‌وری تیمش پیدا کردن بهترین مثلث برای خط حمله است. چالشی که اگر سرجیو پاسخ مناسبی برایش پیدا کند صنعت نفت از توانایی بالای هجومی خود بهره بیشتری می‌برد و به رتبه‌های بالاتر جدول صعود می‌کند.