شکست 2-0 در بازی رفت، برای بسیاری از هواداران سرخ ناامیدکننده بود. اما داستان پرسپولیس در این دوره از لیگ قهرمانان همه را امیدوار نگه داشته و رویاپردازی برای یک بازگشت دیگر انجام می‌شود. کامبکی که البته از همیشه سخت‌تر به نظر می‌رسد. مخصوصا اگر پرسپولیس بنا به عادتش در دور حذفی، در آزادی هم بخواهد گلی دریافت کند. اما از لحاظ فنی عملکرد نماینده ایران در فینال چگونه بود؟ پرسپولیس چقدر با بردن این بازی فاصله دارد؟ بیایید نگاهی به آن بیندازیم.

برانکو برای رسیدن به نتیجه دلخواه،‌ سعی کرد به جای توپ، بیشتر فضاهای زمین را کنترل کند. برای همین، درصد مالکیت توپ با برتری نسبی کاشیما همراه بود (55 به 45). نماینده ژاپن در نیمه دوم خودش را در زمین پیدا کرد و موفق شد روند بازی را آنطور که می‌خواهد دیکته کند. نکته قابل توجه، دقت پاس بالاتر آن‌ها در زمین حریف نسبت به پرسپولیس است که به آن‌ها اجازه داد فشار بیشتری را روی دروازه بیاورند  (64 به 53).

نمی‌توان به خاطر شکست 2-0،‌ پلن برانکو را اشتباه قلمداد کرد. مساله اینجاست که تاکتیک‌های اصلی در صورتی جواب می‌دادند که پرسپولیس دست بالاتر را در دوئل‌های تن به تن پیدا می‌کرد. آمار نشان می‌دهد که با یک فاصله کم،‌ این کاشیما بود که در نبردهای یک در برابر یک بازی موفق‌تر عمل کرد. هم در نبردهای زمینی و هم در نبردهای هوایی (52 به 48). درصد تکل موفق بسیار بالای کاشیما نیز حکایت از اکت‌های دفاعی بهتر دارد. عددی که برای پرسپولیسی‌ها پایین‌تر است و احتمالا بیشتر به خاطر نیمه دوم حادث شده است (94 به 68).

حتی برابر این حریف قدرتمند ژاپنی، یک کامبک دیگر غیرممکن نیست. فاصله آنقدر زیاد نیست که اجازه رویاپردازی نداشته باشیم. در روزهای باقیمانده،‌ دستور کار پرسپولیس باید تمرکز روی بردن دوئل‌های بیشتر و همینطور دقت پاس بالاتر در زمین حریف باشد. پیدا کردن این برتری‌های جزیی برابر کاشیما می‌تواند شرایط لازم را برای بازگشت پرسپولیس به این فینال محیا کند. فینالی که این بار برابر 80 هزار پرسپولیسی برگزار می‌شود و این می‌تواند خود انگیزه لازم را برای بازی پرفشارتر بازیکنان ایجاد کند ...