در این فصل سپاهان با ۱۷/۵ ، پرسپولیس با ۱۶/۹ و صنعت نفت با ۱۶/۸ خطا در هر بازی بیشترین خطا در بازی را بین تمام تیم‌های لیگ داشته‌اند. در تیم سپاهان که رتبهٔ اول از این حیث را دارد؛ حملاتی با تعداد زیاد بازیکن می‌بینیم که در لحظهٔ انتقال به دفاع می‌تواند مشکل ساز باشد. اینجاست که برای توقف ضدحملهٔ خطرناک حریف باید مرتکب خطا شد. از طرفی استراتژی کلی این تیم استفاده از بازی بلند و درگیری‌های هوایی است که باز هم دلیلی برای گرفتن خطاهای بیشتری از بازیکنانشان توسط داوران است.
پرسپولیس و دفاع منطقه‌ای فشرده‌اش که قبلا هم دربارهٔ آن توضیح دادیم؛ آمار خوب سه گل خورده تا اینجای فصل را به جا گذاشته که حضورش در این لیست نشان می‌دهد تا حدودی بازی درگیرانه‌شان در عملکرد خوب دفاعیشان تأثیر مثبت داشته است. پرسپولیسی‌ها با شیفت‌های سریع دفاعی به منطقهٔ نزدیک توپ و سپس بستن فضا و درگیری برای تصاحب توپ دفاع می‌کنند که باعث می‌شود در مناطقی از زمین به علت شیفت کامل تیم به اطراف توپ، فضاهایی خالی ایجاد ‌شود که تیم مقابل با تعویض منطقه مناسب می‌تواند وارد فضایی خالی شود و برتری عددی ایجاد کند. موقعیتی بسیار خطرناک! پرسپولیسی‌ها برای کنترل چنین موارد خطاهایی ریز انجام می‌دهند. که سهمی در این آمار دارند.
مقابل تیم‌های قدرتمندی مثل سپاهان و پرسپولیس که مدعی قهرمانی هستند؛ حریفان با توجه به سطح پایین تر در جریان مسابقه و اختیار کمتر بر توپ، معمولا روی ضربات ایستگاهی سرمایه‌گذاری می‌کنند و استراتژیشان بر اساس گرفتن خطا است. این هم دلیل دیگری است که موجب سوت زدن زیاد داور می‌شود.
اما تیم صنعت نفت، تیمی است که هم پر تعداد حمله می‌کند و هم پر تعداد دفاع می‌کند. به همین دلیل سازماندهی دفاع این تیم زمان زیادی می‌خواهد که خطا پس از لو رفتن توپ و عدم موفقیت در بازپس گیری توپ این زمان را برایشان فراهم می‌کند. دلایل دیگر مثل درگیری‌های بیشتر به سبب ویژگی‌های بازیکنان و اقدام بیشتر برای گرفتن توپ هم بی تأثیر نیستند.