در سال‌های اخیر با توجه به اهمیت در دست گرفتن میانهٔ میدان و برتری عددی در این منطقه برای ثثبیت مالکیت هنگام حمله، تیم ها با تعداد بیشتری بازیکن خط هافبک را تشکیل می‌دهند و سیستم‌های تک مهاجمه مد شدند.
اینجاست که یک ضعف بزرگ برای گلزنی و استفاده از ارسال‌های درون محوطه به وجود می‌آید. تنها چارهٔ رفع این ضعف، اضافه شدن بازیکنان خطوط عقب مثل وینگرها در لحظهٔ ارسال پاس نهایی به خط حمله است. در تیم ذوب آهن مهاجم تیم ابوذر صفرزاده است که بیشتر با تحرک و بازی نزدیک به توپ در ایجاد برتری عددی و کنترل میانه زمین نقش دارد. تبریزی هم یکی از بازیکنانی بود که می‌توانست نقش گلزنی داشته باشد ولی از تیم جدا شد. وینگر راست یعنی حسینی هم مسئول خلق موقعیت و ارسال پاس آخر است که کمتر می‌تواند در محوطه برای استفاده از ارسال‌ها جایگیری کند. در این بین میلاد فخرالدینی نسبت به یک مدافع کناری بسیار جمع‌تر بازی می‌کند و به جای بازی در کانال کناری، به داخل حرکت می‌کند تا در نیمفضای سمت راست روی دست مسلمان و حسینی حرکت کند. این شعاع حرکتی به او اجازه می‌دهد لحظاتی وارد محوطه شود و پاس‌های دو بازیکن خلاق سمت راست را به نتیجه برساند. همچنین پشت محوطه دید خوبی برای شوتزنی دارد. تمام این موارد سبب شده او آمار هجومی بسیار عالی مقابل سپیدرود نسبت به مدافعان کناری در شوتزنی داشته باشد.(پنج شوت و یک شوت در چهارچوب) البته دقت این ضربات با تمرین بیشتری می‌تواند بهبود یابد. علی رغم این که چند روز اخیر ذوب آهن مهاجمان زیادی جذب کرده، تداوم چنین حرکاتی باعث تنوع هجومی تیم و سخت شدن دفاع مقابل آن‌ها خواهد شد.
جدا از شوتزنی، این تفاوت نوع نفوذهای فخرالدینی، تحلیل شرایط را برای بازیکنان حریف سخت تر خواهد کرد چرا که با حرکت در کانال کناری، انتخاب بازیکن محدود و قابل پیشبینی خواهد شد اما حرکت در نیمفضا، علی رغم سخت تر بودن و تعداد کمتر فرارها، هم یارگیری و هم پیشبینی و تحلیل را برای تیم مدافع سخت خواهد کرد و فشار بیشتری از مرکز به آن‌ها وارد خواهد شد. البته هرچه بازیکن بیشتر به داخل و مرکز متمایل شود، فشار مدافعان روی او بیشتر خواهد بود و می‌بینیم درصد اشتباه بالایی در پاس داشته است. ( ۶۵٪ پاس صحیح)
در کل امید نمازی به یک بازیکن با توان هوازی بالا برای دویدن مداوم از محوطه خودی تا محوطهٔ حریف، تکنیکی برای تحمل فشار بیشتر مدافعان حریف، سریع و باهوش  برای حضور به موقع در دفاع و حمله احتیاج داشت تا چنین نقش کلیدی به او واگذار کند. هر چه از عملکرد خوب هجومی او گفتیم باید از آمار چهار عملکرد دفاعی خوب او هم یاد کنیم تا بیشتر نقش او را درک کنیم.
 در این فصل هم مسلمان، هم حسینی و هم حدادی فر طعم نیمکت نشینی را چشیده‌اند ولی کمتر دیده‌ایم فخرالدینی چنین خطری را احساس کند. این مدافع راست نقشی بسیار کلیدی در تیم ذوب آهن دارد که بازی با سپیرود فرصتی برای نمایش توانایی های او بود.