در آمارهای کلی AFC تا این مرحله از لیگ قهرمانان آسیا، السد با (159) شوت و (20) گل در هر دو فاکتور هجومی در بین سه تیم برتر مسابقات قرار دارد، فکتی که دلیل بودن آن‌ها در بین چهار تیم نهایی را نشان می‌دهد. پرسپولیس در این آیتم‌ها با (135) شوت و (16) گل در هر دو مورد در رده ششم نشسته است. اما چه چیزی گام بلند تیم برانکو برای رسیدن به چهار تیم بوده و حالا امید آن‌ها برای قدم گذاشتن به فینال آسیاست؟

تعادل در دفاع و حمله رمز پرسپولیس برای گذر خانه به خانه تا این مرحله از لیگ قهرمانان آسیا بوده، روندی که کادر فنی به‌سختی و به‌دقت در شرایط غیرعادی محرومیت دنبال کرد تا در نبود بازیکنان کلیدی هم، «تیم» بودن را حفظ کند. همیشه خطرناک در حمله و همانقدر مطمئن در دفاع. نقطه درخشان عملکرد پرسپولیس که بازوی بالاکشنده تیم بوده، درِ بسته‌ایست که مهاجمان حریف با آن روبرو شده‌اند. اگرچه پرسپولیس در گلزنی و ضربه به دروازه با اختلاف کمی در بین چهار تیمِ اول نیست، اما در بسته‌نگه‌داشتن دروازه با (6) کلین‌شیت تا اینجا تیم اول آسیاست. عملکرد خوب دفاعی که تیمی بالانس‌شده را ساخته، به نیمه‌نهایی رسانده و در دیدار برگشت در آزادی بیش از همیشه موردنیاز است.

بازی روز سه‌شنبه یک تفاوت اساسی با دو دور قبلی مرحله حذفی در آسیا دارد. در هر دو مرحله پیش، پرسپولیس در آزادی با استراتژی حمله و جبران شکست به میدان رفته است؛ در یک‌هشتم برای برگرداندن شکست 3-2 در امارات مقابل الجزیره و در یک‌چهارم برای برگرداندن شکست 1-0 در قطر مقابل الدحیل. این بار آن‌ها بازی رفت را برده‌اند و برای دوام آوردن در تهران وارد زمین خواهند شد.

پرسپولیس در زمین حریف علاوه بر کسب برد پرارزش، در مقابل تیمی که ژاوی موقعیت سازترین بازیکن تورنمنت (32) و بونجاح گلزن‌ترین بازیکن تورنمنت (12) را در اختیار دارد، یک بازی دیگر به تعداد کلین‌شیت‌های خود اضافه کرد. حالا و در بازی برگشت با وجود زوج آماده سیدجلال-شجاع و بیرانوندی که بهترین بازیکن دور رفت نیمه‌نهایی از نگاه AFC  بود، امید هست که این در همچنان بسته بماند. هرچند در دو بازی گذشته در آزادی پرسپولیس حداقل یک گل دریافت کرده، اما هواداران و بازیکنان باید مدام به یک مرور ذهنی دست بزنند، که گل خوردن در آزادی هم تا اینجا نتوانسته مانعی برای پیشروی آن‌ها باشد.