یحیی گل‌محمدی در دوران مربیگری از لیگ یک تا لیگ برتر روی نیمکت تیم‌های مختلفی نشست. او در این سال‌ها اوج و فرودهای زیادی را تجربه کرده؛ از موفقیت نسبی در شروع مربی‌گری تا دورانی که با انتخاب‌های نادرست گامی رو به عقب برداشت. در این یادداشت سعی می‌کنیم نگاهی به کارنامه مربیگری مرد آرام فوتبال ایران بیاندازیم و میزان موفقیت او را بررسی کنیم. 

آغاز دوران مربیگری:

اگر حضور کوتاه گل‌محمدی در صبا لیگ هفتم را کنار بگذاریم او مربیگری را از یزد آغاز کرد. جایی که به همراه تربیت در لیگ یک تا آستانه صعود پیش رفت اما تنها چند گام کوچک برای موفقیتی بزرگ کم آورد. تربیت یزد مدل یحیی از 26 بازی 44 امتیاز کسب کرده و با (46 %) پیروزی در رتبه سوم قرار گرفت. او فصل بعد را هم در لیگ یک ماند و این بار هدایت نساجی را برعهده گرفت. بازی‌های جذاب و سراسر هجومی نساجی در آن سال هنوز در ذهن بسیاری از هواداران نساجی زنده است. با وجود این او در پرهوادارترین تیم مازندران هم بدشانس بوده و با 42 امتیاز و (42 %) پیروزی به رتبه چهارم بسنده کرد.

نشستن روی نیمکت داغ پرسپولیس:

گل‌محمدی پس از دو فصل حضور در لیگ یک به عنوان کمک علی دایی در راه‌آهن به لیگ برتر برگشت. او در فصل 92-91 بار دیگر به عنوان سرمربی صبا کارش را شروع کرده و با وجود نتایج خوب در نیمه‌های راه از این تیم جدا شد و به عنوان کمک مانوئل ژوزه به پرسپولیس پیوست. اخراج مرد پرتغالی باعث شد گل‌محمدی خیلی زود به مرد اول نیمکت پرسپولیس تبدیل شود. او تیم متلاشی شده ژوزه را به مسیر درست برگرداند و با وجود اینکه همواره مورد انتقاد قرار می‌گرفته اما پرسپولیس در زمانش روند صعودی خوبی داشت. آمار (45 %) پیروزی در بازی‌ها و حضور در فینال جام حذفی دلیلی بر این ادعا است. در واقع اگر اتفاقات بازی فینال حذفی با سپاهان رخ نمی‌داد شاید عمر مربیگری‌اش روی نیمکت سرخ‌ها طولانی‌تر می‌شد.

نفت و کسب سهمیه آسیا:

فصل بعد گل‌محمدی به نفت تهران پیوست. نفت که بر خلاف پرسپولیس تیمی بدون حاشیه بود فضای مناسبی برای او فراهم کرده تا بدون دغدغه تنها روی مسائل فنی تیمش تمرکز کند. گل‌محمدی با (50 %) پیروزی در حالی توانسته سهمیه آسیا را کسب کند که فاصله چندانی با لمس جام قهرمانی نداشته و تنها شکست روز آخر باعث شد دستش از جام کوتاه بماند. 

ذوب‌آهن و لمس جام:

حضور بلند مدت‌ در اصفهان عاملی شد تا گل‌محمدی تفکرات خود را با حوصله و وسواس بالا به طور کامل در ذوب‌آهن پیاده کند. (49 %) پیروزی در طی دو سال و اندی با بازی‌های چشم‌نواز و هجومی همراه با مالکیت توپ بالا باعث شد ذوب‌آهن مدل یحیی توجه خیلی‌ها را به خود جلب کند. کسب دو جام حذفی در طی دو فصل هم پاداش گل‌محمدی با فوتبال جذاب و مالکانه‌اش بود.

آغاز سلسله اشتباه‌ها:

گل‌محمدی به عنوان یکی از مربیان جذاب لیگ برتر پس از ترک ذوب‌آهن انتخاب غافل‌گیر کننده‌ای داشت. بازگشت به لیگ یک و پذیرفتن پیشنهاد اکسین نخستین اشتباه از سلسله اشتباه‌های گل‌محمدی در طی دو سه فصل اخیر محسوب می‌شود. بدون شک مهمترین انگیزه یحیی برای این انتخاب پیشنهاد مالی وسوسه کننده اکسین بود. با این وجود او در کرج کارنامه موفقی نداشت و با (35 %) پیروزی در بازی‌ها نتوانست این تیم را به لیگ برتر برساند.

بازگشت به لیگ برتر با پرشورها:

در فصلی که تراکتور بسیاری از بازیکنانش را از دست داده و از پنجره نقل و انتقالاتی هم محروم بود، پذیرفتن پیشنهاد تراکتور به نوعی دومین اشتباه متوالی گل‌محمدی محسوب می‌شد. او تیمش را با بازیکنان جوان، کم‌تجربه و بعضا کم‌کیفیت بست. در نهایت با وجود اینکه در نیم فصل دوم و با باز شدن پنجره نقل و انتقلات چند بازیکن جذب تراکتور شدن اما گل‌محمدی فرصت کافی پیدا نکرد تا تنها با (39 %) پیروزی در بازی‌ها خیلی زود از تراکتور کنار گذاشته شود.  

قمار با پدیده:

آخرین انتخاب گل‌محمدی هم به نظر می‌رسید سلسله اشتباه‌های او را تکمیل می‌کند. پدیده لیگ را در شرایطی آغاز کرده که به دلیل مشکلات مالی و خطر کسر امتیاز تا آستانه نابودی پیش رفت. به همین دلیل به نظر مشهد قرار بود به ایستگاه پایانی مربیگری گل‌محمدی در لیگ برتر تبدیل شود. اما شروع رویایی و (72 %) پیروزی در بازی‌ها و صدرنشینی با بازی‌های زیبا و سراسر هجومی باعث شده نه تنها از چرخه مربیان لیگ برتر خارج نشود بلکه بار دیگر خود را به عنوان یکی از مربیان موفق با ایده‌های نو و جذاب معرفی کند. گل‌محمدی حالا با وجود ادامه‌دار بودن مشکلات مالی  و مدیریتی تیمش رویاهای بزرگی در سر دارد و امیدوارانه برای لمس جام زیبای لیگ برتر نقشه می‌کشد.