سايت >> متریکا در رسانه های دیگر
بررسی ادعای بزرگ کی‌روش/ مالکیت هفتاد درصدی، توهم یا واقعیت؟
نویسنده: سایت نود
تاریخ: ۱۳۹۷/۷/۲۶
کی‌روش چند هفته قبل، وعده تیمی با مالکیت توپ بالا در جام ملت‌ها را داد و دو بازی دوستانه اخیر، فرصت خوبی برای ارزیابی این ادعا بود.
به گزارش وبسایت نود، سبک بازی تیم ملی در جام جهانی، با دیدگاه‌های متناقضی همراه بود. عده‌ای از تیم ملی و بازی منظمش مقابل تیم‌های بزرگ دنیا، حمایت می‌کردند و عده‌ای اعتقاد داشتند تیم کی‌روش، فقط دفاع کردن را بلد است. پس از پایان جام جهانی، کی‌روش وعده داد قرار است ایران در جام ملت‌ها نمایشی متفاوت داشته باشد و مالکیت توپ را هم در اختیار بگیرد. موضوعی که حتی در توضیح دلایل انتخاب ازبکستان و بولیوی به عنوان حریف دوستانه تیم ملی به آن اشاره کرد: «من می‌خواهم تیمم با حریفانی بازی کند که ۷۰ درصد مالکیت توپ در اختیارش باشد تا بتوانیم چگونه حمله کردن و دفاع کردن را تمرین کرده تا در جام ملت‌ها از آن بهره ببریم. نمی‌توانیم با اسپانیا تمرین کنیم و ۹۰ درصد توپ و میدان در اختیار آن‌ها باشد اما در جام ملت‌ها بیاییم با یمن بازی کنیم.»
ایران دو بازی با ازبکستان و بولیوی انجام داده و سوال اینجاست تا چه حد، کی‌روش توانسته ادعایش را عملی کند؟ تیم ملی در جام جهانی، فلسفه‌ای دفاعی داشت و به صورت مطلق، توپ را به حریف واگذار می‌کرد. بازی با مراکش ایران ۳۶ درصد، بازی با اسپانیا ۳۰ درصد و بازی با پرتغال، ۳۲ درصد توپ را در اختیار داشت. یعنی هیچوقت مالکیت ایران، به ۴۰ درصد هم نرسید. انتخابی که به نظر می‌رسید با توجه به قرار گرفتن در گروه مرگ، راه حل کی‌روش برای صعود ایران از مرحله گروهی بود و نتایج بدی هم به همراه نداشت. در بازی‌های دوستانه اخیر اما، تیم ملی روی دیگری را نشان داده است.
بر اساس آمار متریکا، تیم ملی دیشب بولیوی را با ۶۴ درصد مالکیت توپ شکست داد. برتری مطلق در حفظ توپ، که ایران را دقیقه در موقعیت معکوس جام جهانی قرار می‌داد. بازی قبلی با ازبکستان هم مالکیت ایران، ۶۸ درصد بود و ازبکستان در خانه خودش، فقط ۳۲ درصد توپ را نگه داشت. در حد تفاوت تصاحب توپی که ایران و پرتغال در جام جهانی داشتند. نیمه دوم این مسابقه، مالکیت ایران به ۷۶ درصد مقابل ۲۴ درصد رسید. شاید یک طرفه‌ترین نمایشی که تیم کی‌روش، در این سال‌ها داشته است. نکته جالب اینجاست حد فاصله دقیقه ۶۰ تا ۷۵ که گل ایران زده شد، تیم ملی حدود ۸۴ درصد توپ را در اختیار داشت و ازبکستان، ۱۶ درصد و فقط در حد دفع حملات ایران به توپ ضربه می‌زد. در دو مسابقه بعد از جام جهانی، میانگین مالکیت ایران ۶۶ درصد بوده است. موضوعی که می‌تواند رونمایی از سبک بازی تیم کی‌روش در جام ملت‌ها باشد. حالا سوال دوم، اینجاست بولیوی و ازبکستان تا چه حد می‌توانند ایران را برای جام ملت‌ها محک بزنند؟
ایران در مرحله گروهی جام ملت‌های آسیا با عراق، یمن و ویتنام بازی می‌کند. در صورت صعود به عنوان صدرنشین احتمالا لبنان، عمان یا اردن، حریفش در مرحله یک هشتم نهایی خواهند بود. پس از آن هم سخت‌ترین حریف احتمالی ایران در مرحله یک چهارم نهایی، از بین بحرین یا چین است. ازبکستان که در بازی دوستانه اول روبروی ایران قرار گرفت، تیم چهاردهم آسیاست و می‌تواند در سطح رقبای ایران در مرحله گروهی و یک هشتم نهایی باشد. بولیوی، رقیب دوم ایران در جایگاه ۵۸ فیفا قرار دارد و بجز ایران، فقط سه تیم آسیایی از آن قدرتمندتر هستند. یعنی تیم ملی حداقل تا نیمه نهایی، رقیبی قدرتمندتر از بولیوی نخواهد داشت. به لحاظ نتایج هم بولیوی قبل از بازی با ایران، با دو تیم بزرگ آسیایی یعنی کره جنوبی و عربستان بازی کرد و هیچکدام را هم نباخت.
با این شرایط، می‌توان در جام ملت‌های آسیا انتظار نمایشی متفاوت با جام جهانی را از تیم ملی داشت. نمایشی با مالکیت توپ بالا، حتی بیشتر از مالکیتی که ایران در مسابقات انتخابی جام جهانی مقابل حریفان آسیایی بدست آورد. شاید دو بازی دوستانه بعدی تیم ملی با ترینیداد و ونزوئلا، که دومی در رنکینگ فیفا از تمام تیم‌های آسیایی بالاتر است، عیار تیم کی‌روش برای اجرای این سبک را بیشتر نشان دهد. سبکی که حدود دو سوم هر مسابقه، توپ را زیر پای بازیکنان ایران نگه می‌دارد.