«روزبه چشمی مدرن‌ترین دفاع وسط ایران است و فوتبال ایران در ۱۰ سال اخیر چنین مدافعی نداشته.» این، جملاتی‌است از کارلوس کی‌روش در دفاع از چشمی. بازیکنی که در جام‌جهانی2018 هم مهره ثابت کی‌روش بود اما مصدومیت او، مجید حسینی را وارد ترکیب تیم ایران کرد. حسینی هم به خوبی از فرصت استفاده کرد و قدرت و توانایی‌اش را چنان به رخ کشید که هم در تابستان لژیونر شود و فوتبال اروپا را تجربه کند؛ و هم اعتماد پررنگ‌تر کی‌روش را برای اردوهای آینده و جام ملت‌های آسیا به دست آورد.
حالا و در مسیر آماده‌سازی برای جام ملت‌های آسیا، در بازی با بولیوی این فرصت به دست آمد که در غیاب مرتضی پورعلی‌گنجی مصدوم که با درصد احتمال بسیار بالا، انتخاب اول کی‌روش برای دفاع میانی تیم‌اش است، چشمی و حسینی در کنار یکدیگر زوج دفاعی ایران را بسازند.
بر اساس آمار متریکا، حسینی برابر بولیوی بیشتر از دو برابر چشمی، نبرد پیروز به نام خود ثبت کرد. در دقت پاس و عملکرد دفاعی (بلاک، قطع و دفع توپ) دو مدافع اصلی ترکیب ایران عملکردی نزدیک به هم داشتند. اما در بازپس‌گیری توپ هم این حسینی بود که بهتر از چشمی کار کرد. روزبه حتی یک بار هم در بازیابی توپ موفق نبود و این نکته نشان می‌دهد حضور او در قلب خط دفاع، بخشی از توانایی‌هایی را که در نقش هافبک تدافعی داشته، کمرنگ می‌کند.
بررسی عملکرد این دو مدافع در بازی روز گذشته برابر بولیوی انتخاب ما را به سمت حسینی می‌کشاند؛ اما باید منتظر دیگر اردوها و بازی‌های تدارکاتی مسیر جام ملت‌های آسیا بمانیم تا ببینیم کی‌روش در ماه‌های پیش رو دست به چه انتخابی خواهد زد؟ انتخاب روزبه به عنوان زوج مرتضی و اصرار روی دفاع از بازیکنی که او را مدرن‌ترین مدافع ایرانی می‌داند؟ انتخاب حسینی که این روزها در ترکیه خوش می‌درخشد و در تیم ملی هم امتحان‌هایش را خوب پس می‌دهد در کنار پورعلی‌گنجی؟ یا حتی استفاده همزمان از روزبه و مجید به عنوان دو مدافع مرکزی تیم ملی در امارات؟ کی‌روش پیش از این نشان داده اگر به درست بودنِ یک انتخاب برسد، ترسی برای تغییر وضع موجود ندارد.