بازگشت سردار آزمون به تیم ملی ویژه‌ترین اتفاق در ترکیب ایران در بازی با بولیوی بود. مهاجم تیم ملی بعد از پشت سر گذاشتن فصلی درخشان در روبین کازان و ثبت 4 گل و 4 پاس گل، دوباره به تیم ملی برگشت تا این طور به نظر برسد باز هم او را در دوران اوج خود خواهیم دید؛ اما عملکرد سردار در این بازی آن‌گونه نبود که مورد انتظار بود.

بازی یک نیمه‌ای و ثبت تنها یک شوت از مجموع 23 شوت تیم ملی در این بازی، برای مهاجم اصلی تیم چندان آمار جالبی به نظر نمی‌آید. سردار حتی از مجموع 8 پاس کلیدی تیم ملی در این بازی، سهمی نداشت تا برخلاف عملکرد باشگاهی، در خلق موقعیت هم نقشی نداشته باشد. آزمون در این بازی علاوه بر این که حتی یک دوئل موفق هم در کارنامه خود ثبت نکرد، هیچ عملکرد دفاعی هم نداشت. دقت پاس 69 % و نقش کم‌رنگ در جریان بازی که با توجه به گراف نقشه فعالیت او به خوبی معلوم است، در مجموع باعث شد تا این بازیکن عملکرد رضایت‌بخشی در بازی با بولیوی نداشته باشد.

درخشیدن سردار در بازی‌های باشگاهی و بازگشت دوباره به تیم ملی، اتفاقاتی بود که انتظار آن را می‌کشیدیم. دوری و استراحت چند ماهه بعد از فشارهای مختلفی که این بازیکن متحمل شد شاید انتظارها را به این سمت برده که حالا باید برای تماشای نمایشی ویژه از سردار لحظه‌شماری کنیم که این طور نبود. ارائه کیفیت بالا در روبین کازان این گمان را از بین می‌برد که علت این نمایش ضعیف، مسئله فنی بوده باشد. به نظر می‌رسد آزمون هنوز ریکاوری لازم برای حضور دوباره در تیم ملی را نداشته و از روحیه پایین رنج می‌برد. شماره 20 تیم ملی هنوز این فرصت را دارد تا با حل کردن مسئله روان خود دوباره به اوج برگردد و علاوه بر پاسخ به انتقادات در زمین بازی، به وظیفه میهنی خود در قبال تیم ملی که تاثیر پررنگ در خلق موقعیت و گلزنی است، عمل کند.