«من می‌خواهم تیمم با حریفانی بازی کند که ۷۰ درصد مالکیت توپ در اختیارش باشد تا بتوانیم چگونه حمله کردن و دفاع کردن را تمرین کرده تا در جام ملت‌ها از آن بهره ببریم. نمی‌توانیم با اسپانیا تمرین کنیم و ۹۰ درصد توپ و میدان در اختیار آنها باشد اما در جام ملت‌ها بیاییم با یمن بازی کنیم.»

پیام کارلوس کی روش واضح و روشن است. او می‌داند که همه از ایران انتظار قهرمانی در جام ملت‌ها را دارند، و برای تحقق این هدف، وقت تزریق خونی جدید فرا رسیده. 7 سال پس از پیاده‌سازی ایده‌های مرد پرتغالی، خطر رسیدن به یک فلات، کم کم احساس می‌شود. بهترین نتیجه تاریخ جام‌های جهانی فوتبال ایران،‌ و فاصله‌ای نزدیک با صعود از گروهی سخت، شاید اوج دستاوردی بود که با سبک فعلی تیم ملی می‌توان به آن رسید. بازی با احتمالات،‌ ریسک کم و تکیه بر شانس ممکن است دوباره تیم ملی را در جام ملت‌ها دچار مشکل کند.

بعضی اوقات برای بدست آوردن پاداش‌های بیشتر، باید ریسک‌های بیشتری هم انجام داد. برای این امر، تیم ملی باید به جای کنترل فضا، روی کنترل توپ تمرکز کند. و این خواسته جدید کی روش در تمرینات و دیدارهای تدارکاتیست. میانگین مالکیت توپ 66 درصدی از دو بازی آخر تیم ملی نشان می‌دهد که از این پس، بازی تهاجمی‌تری را از شاگردان کی روش خواهیم دید. اما ارائه چنین فوتبالی، مهره‌های خاص خودش را می‌طلبد. در میانه میدان،‌ به خلاقیت بیشتری نیاز داریم و یک بازیکن، باید مسئولیت رهبری این ارکستر را قبول کند. اما چه کسی آماده پذیرفتن این مسئولیت سنگین است؟

شاید برای اولین بار در دوران 7 ساله حضور کی روش در ایران، در ترکیب ایران به یک بازیکن « نقش آزاد » داده شد. بازیکنی با آزادی عمل بالا برای اهدافی مشخص. او باید با حرکات بین خطوط و حضور در مناطق مختلف زمین،‌ محور اصلی چرخاندن توپ باشد و ریتم حملات تیم را تنظیم کند. سامان قدوس در یک نیمه حضورش در زمین،‌ 39 لمس توپ داشت و تقریبا در تمام حرکات هجومی ایران،‌ رد پایش دیده شد. گراف توزیع پاس سامان نشان می‌دهد که علی رغم گرایش به حضور در سمت راست، او توپ را به مناطق مختلف زمین ارسال کرده و 9 پاسش نیز از زمین خودی داده شده‌اند.

دقت پاس 80 درصدی نیز امیدوارکننده است. او علاقه به ارسال پاس‌های در عمق و ریسکی دارد و در همان 45 دقیقه،‌ 2 پاس کلیدی ثبت کرد. با توجه به این که همچنان تیم ملی حملات مستقیم و طولی زیادی انجام می‌دهد، تمرکز بالاتر و پاس‌های موفق بیشتر از سوی سامان می‌تواند به خطرناک‌تر شدن حملات ایران منجر شود. قدرت شوت‌زنی‌اش نیز بر کسی پوشیده نیست، و او 3 بار در همان یک نیمه شانسش را امتحان کرد. هر چند هر 3 ضربه خارج از چهارچوب بودند.

تعداد بازی‌های ملی سامان زیاد نیست و دیدن او در تیم ملی هنوز هم یک حس تازگی دارد. اما درخشش در لوشامپیونه و اعتماد کی روش به او می‌تواند رگه‌های جدیدی از امید را به ما بدهد. در تمام این 7 سال و در همه لحظات کلیدی و مهم، تیم کی روش همیشه « یک چیزی » برای کسب موفقیت نهایی کم داشته. شاید آن یک چیز همه این‌ سال‌ها در سرزمینی دور بزرگ‌ می‌شد تا بیاید و رویای ما را به واقعیت تبدیل کند. شاید آن یک چیز باقیمانده همین سامان قدوس باشد ...