دربی‌های اخیر پایتخت با زیبایی‌ها و هیجانات فراوان، مارا کمی بدعادت کرده بودند. این بار نیز انتظار داشتیم تا یک بازی سریع و پرگل را ببینیم. اما به جایش، 90 دقیقه شاهد دوئل‌های تن به تن و خشونت و درگیری بودیم. چرا دیگر خبری از بازی‌های زیبای قبلی نبود؟

یک دلیل کمی تلخ است اما باید آن را قبول کنیم. کوچ ستاره‌های هر دو تیم و محرومیت یک ساله پرسپولیس از نقل و انتقالات، هر دو تیم را ضعیف‌تر کرده. سرخ‌ها منتظر خریدهای جدید هستند اما باید تا زمستان صبر کنند. استقلال هم به خاطر تغییرات فراوان در دوره گذار است. کیفیت آبی‌ها ضربه زیادی خورده و هماهنگ کردن بازیکنان جدید، به ماه‌ها تمرین نیاز دارد.

اما نباید فراموش کنیم که این مسابقه یک دربی است. دربی‌ها برای محکم بازی کردن، برای جنگیدن،  و برای عرق ریختن مضاعف متولد شده‌اند. بازی دیروز 169 نبرد تن به تن را در خود دید، حدود 60 درصد بیشتر از میانگین کل لیگ هجدهم (104.1). نبردهای تن به تن شامل اکت‌هایی مانند دریبل، تکل، نبردهای هوایی و نبردهای خنثی هستند،‌ و باید در نظر بگیریم سرخابی‌ها در حال حاضر بهترین خطوط دفاعی لیگ را دارند.

از زمان ورود برانکو و شفر به لیگ برتر، پرسینگ نیز به شکل مدرن و استانداردی در پایتخت انجام می‌گیرد. وقتی دو تیم با پرسینگ قوی به هم می‌رسند، احتمال کسل‌کننده شدن بازی بسیار زیاد است. کیفیت بالاتر بازیکنان می‌تواند چنین مسابقه‌ای را جذاب‌تر کند. ستاره‌ها نبرد‌های تن به تن بیشتری را می‌برند، و این در دربی‌های قبلی تاثیرش را نشان داده.

 59 خطای بازی نیز دو برابر میانگین لیگ هجدهم است (30.7). تعداد بسیار بالای خطاها می‌تواند ناکامی بالاتر بازیکنان در بردن نبردها را نشان دهد. چنین مسابقه‌ای کار داور را نیز بسیار سخت می‌کند. نسبت خطا به نبرد دربی 35 درصد بوده، در حالی‌ که میانگین نسبت خطا به نبرد در کل لیگ هجدهم حدود 29 درصد است.

 این عدد نشان می‌دهد که داور بازی کمی بیشتر از حالت عادی سوت زده. اما نمی‌توان تنها با استناد به این آمار فغانی را عامل اصلی خطاهای بیشتر قلمدادکرد. دو تا از زیباترین و سریع‌ترین بازی‌های جام جهانی اخیر یعنی آلمان – مکزیک و فرانسه – آرژانتین با قضاوت علیرضا فغانی رقم خورد. او معمولا سوت‌های الکی نمی‌زند و به بازی اجازه ‌داده تا ریتم بالایش را نگه دارد. احتمالا تعداد سوت‌های بالای او در دربی از سر ناچاری بوده و حتی ممکن است با قضاوت یک داور دیگر، تعداد خطاها از این هم فراتر می‌رفت.

فرقی نمی‌کند طرف آبی باشید یا قرمز، و یا در صدر جدول باشید یا قعر. در دربی نباید ببازید. نه نتیجه را،‌ و نه هیچ دوئلی را. اما این بعضی اوقات یک هزینه سنگین دارد. و این هزینه را بیننده با سر رفتن حوصله‌اش می‌پردازد ...