وینفرد شفر، ایده های مشخصی برای ارائه بازی دارد و یکی از محورهای سبک بازی استقلالِ او، تاکید ویژه روی حمله از کانال های کناری و حرکات ترکیبی در جناحین است. وریا غفوری احتمالا در چند ماه اخیر بهترین فرم دوران فوتبالی اش را گذراند و نقشی کلیدی در احیای استقلال داشت. با شروع فصل نقل و انتقالات، به نظر استقلال با ایده تقویت هر دو جناحش به میدان آمد و خیلی سریع، دو تن از هجومی ترین مدافعان کناری فصل گذشته لیگ را به خدمت گرفت. بعد از فرشاد محمدی مهر، میثم تیموری نیز از پارس جنوبی جم به استقلال پیوست.

در فصلی که گذشت، تیموری حدودا 1000 دقیقه کمتر از محمدی مهر بازی کرد. اما دقایق کمتر بازی هم از تاثیرگذاری او کم نکرد. بعد از محمدی مهر و صالحی، تیموری سومین بازیکن موقعیت ساز پارس جنوبی در کل لیگ بود (12 خلق موقعیت). او در ارسال پاس کلیدی به ازای هر بازی هم سومین بازیکن برتر تیمش شد (0.7). با گرفتن 2.3 خطا به ازای هر بازی، او می تواند تیمش را در مناطق خطرناکی صاحب ضربات ایستگاهی کند. و با 69.4 لمس توپ به ازای هر بازی، تیموری می تواند یک دفاع چپ ایده آل برای سبک بازی مالکانه شفر باشد.

تکنیک، قدرت پا به توپ و کنترل توپ بالا، ترکیبی از خصوصیاتیست که شفر می تواند به عنوان بازیکن دلخواهش معرفی کند. او به همین دلیل تا جای ممکن، از هافبک هایش در ترکیب اصلی استفاده می کرد، حتی اگر به قیمت بازی کردن آن ها در پست غیر تخصصی تمام شود. با رفتن نورافکن و اضافه شدن تیموری، حالا دفاع چپ استقلال می تواند از یک مهره تخصصی با خصوصیات مد نظر شفر بهره ببرد.

خرید میثم تیموری اما از جنبه ای دیگر نیز اهمیت دارد. سالیان زیادیست که معمولا بار حملات استقلال، روی بازیکنان جناح راست زمین قرار دارد و فصل گذشته نیز با حضور وریا غفوری و خسرو حیدری، این رویه ادامه پیدا کرد. با اضافه شدن تیموری، حالا جناح چپ استقلال نیز پتانسیل به دوش کشیدن بار بیشتری از حملات تیم را دارد. اما این منوط به ایجاد یک تعادل در حملات خواهد بود چون داشتنِ دو دفاع کنار هجومی، خود می تواند در فاز دفاعی تیم را به دردسر بیندازد. تیموری اما فعلا این دغدغه را نخواهد داشت و بیش از همیشه به درخشش بیشتر فکر خواهد کرد. درخششی که می تواند درهای تیم ملی را هم به روی او باز کند ...