با حضور پائولو سرجیو در آبادان و جان توشاک در تبریز، حالا تعداد سرمربیان خارجی لیگ برتر در این فصل به 4 می‌رسد و احتمالا باید در انتظار یکی از جذاب‌ترین فصل‌های لیگ بنشینیم. آبادانی‌ها بعد از نمایش نسبتا خوب فصل گذشته به همراه فراز کمالوند، حالا امیدوارند روند بهتری را با مربی جدید خارجی خود دنبال کنند. مربی که سابقه هدایت تیم‌های مثل اسپورتینگ، گیمارش و آپوئل را در کارنامه دارد و نزدیک به 40 % بازی‌های دوران مربیگری خود را با برد پشت سر گذاشته‌است. البته در سال‌های اخیر مربیگری سرجیو، آماری ثبت شده که چندان جالب به نظر نمی‌رسد؛ از 47 بازی آخر در 3 تیمی که این مربی بر روی نیمکت آن نشسته، تنها 5 برد به دست آمده. سفر این مربی به برزیل ایران در حالی خواهد بود که تعدادی از بازیکنان اصلی فصل گذشته از این تیم جدا شده‌اند و کار سرجیو سخت‌تر هم به نظر می‌رسد. نگاهی داریم به عملکرد فصل گذشته نفت آبادان.
 
4231. سیستم معروفی که کمالوند اعتقاد خاصی به آن دارد و همواره در تیم‌هایی که مربیگری آن را برعهده دارد شاهد پیاده‌سازی تاکتیک‌ها بر اساس این سیتم بازی هستیم. با حضور این مربی در آبادان در فصل گذشته و به تبع آن حضور بازیکنانی مثل اسدی، باتیستا، پریرا و ابراهیم‌زاده می‌شد پیشبینی کرد که بازی‌هایی از نفت خواهیم دید که ادامه‌دهنده افکار تاکتیکی کمالوند در گسترش فولاد است. بازی‌سازی از انتهای زمین با محوریت مرتضی اسدی و انتقال با حوصله توپ به خطوط جلو و ارائه فوتبالی تهاجمی و البته پربرخورد، نمایشی بود که فصل گذشته از آبادانی‌ها دیدیم. حاصل این فوتبال هجومی و با حوصله، حضور این تیم در بین 5 تیم هجومی لیگ بوده.
 
هرچند در ارائه نمایش هجومی و به ثبت رساندن گل‌‌های پرتعداد، این تیم پنجمین تیم از لحاظ گل زده بوده، اما طبق آمار متریکا، در شوتزنی (11 شوت در هر بازی) آبادانی‌ها هشتمین تیم لیگ بودند. فصل گذشته مالکیت نفتی‌ها به مرز 50 درصد رسید تا کمتر از قبل، بازی‌های مالکانه کاملا یک طرفه از تیم کمالوند شاهد باشیم؛ میانگین 368.4 پاس آبادانی‌ها، این تیم را در رده یازدهم پاسکاری قرار  داده که به دور از انتظار قبلی بوده. با این حال همچنان فوتبالی با نظم و بازی‌سازی این تیم از انتهای زمین با رد و بدل شدن پاس میان مدافعین و هافبک‌ها، نکته بارز در شکل بازی منظم آبادانی‌ها بوده. شاید بازی جنگنده نفت آبادان در فصلی که گذشت، دلیل خوبی برای پاس‌های کم این تیم باشد؛ جنگ‌های غالبا ناموفقی که نقطه ضعف آبادانی‌ها در لیگ هفدهم بوده.

نفت آبادان به لحاظ تعداد خطاهای مرتکب شده (19.7 در هر بازی) بیشتر از همه تیم‌ها در هر بازی خطا مرتکب شد و همین‌طور از لحاظ خطاهای متحمل‌شده (17.7 در هر بازی) هم زردپوشان آمار بالایی به ثبت رساندند و سومین تیم لیگ بودند. همچنین با حضور هافبک‌های دفاعی قدرتمندی مثل باتیستا، نیک‌نفس و سزار در میانه‌های زمین، آمار 9 تکل موفق در هر بازی به ثبت رسید که این تیم را در رده پنجم بهترین نبردکنندگان روی زمین قرار داده. با این حال نقطه ضعف اصلی را می‌توان در ضعف مفرط در توپ‌های هوایی دید؛ آمار 11.8 نبرد موفق در هر بازی که نفت را در جمع دو تیم ضعیف لیگ در نبردهای هوایی قرار داده. با وجود عملکرد نسبتا بهتر بازیکنان خارجی نفت در نبردها و تصاحب عناوین برتر تیمی در نبردهای روی هوا و زمین، با این حال در مجموع با 44.9 % نبرد برنده، این تیم در رده پانزدهم از لحاظ موفقیت در نبرد قرار گرفته.

تغییر بزرگ نفتی‌های آبادان در لیگ هجدهم، کم شدن از بار روی دوش خارجی‌های این تیم است. با جداشدن کرار جاسم و احتمالا لوسیانو پریرا، دو بازیکن اصلی در خط حمله دیگر این تیم را همراهی نخواهند کرد. نکته جالب در مورد 4 بازیکن خارجی آبادان که پوشش کامل خط میانی و حمله این تیم را برعهده داشته‌اند، تاثیر مستقیم در 30 گل از 36 گل نفت یا به عبارتی تاثیر روی 84 % از گل هاست! آماری بی‌نظیر که به خوبی نشان‌دهنده اهمیت حضور این بازیکنان در آبادان بوده و احتمالا فصل جدید دیگر با چنین تاثیری روبرو نخواهیم بود. با وجود از دست دادن دست کم دو بازیکن موثر خارجی آبادانی‌ها و همچنین تعدادی زیادی از مهره‌های داخلی و در نتیجه تغییرات گسترده در شاکله اصلی تیم، باید گفت حضور مربی جدید خارجی در آبادان، اتفاقی جذاب برای لیگ ایران است. آخرین تجربه آبادانی‌ها با مربی خارجی، به 3 فصل قبل در لیگ دسته اول برمی‌گردد که کارلوس مانوئل پرتغالی تنها نیم فصل در این تیم دوام آورد و سپس جای خود را به مربی دیگری داد؛ هرچند که در پایان فصل شاهد لیگ برتری شدن همان تیمی بودیم که با تفکرات مانوئل از پیش از فصل تا نیم فصل مسابقات پیش رفته بود.