متریکا؛ مرجع آماری و فنی فوتبال ایران- پرسپولیس با یحیی گل‌محمدی به فرمول مشخصی برای گل زدن رسیده است. کافی است به آخرین بازی این تیم نگاهی بیندازید تا مسیر در هم کوبیدن الشارجه را پیدا کنید. یک بار گل‌های پرسپولیس را در چهار بازی اخیر آسیایی مرور می‌کنیم.

گل اول به شارجه

 توپی که از روی کرنر برگشت داده شد، به احسان پهلوان رسید و او با از پیش روی برداشتن مدافع حریف، از چپ سانتر کرد و شجاع با ضربه سر گل زد.

گل دوم به شارجه

کرنر احمد نوراللهی از سمت راست و ضربه سر عیسی آل‌کثیر.

گل سوم به شارجه

حمله سریع پرسپولیس، باز هم سانتر احسان پهلوان از سمت چپ و این بار وحید امیری با ضربه گل زد.

گل چهار به شارجه

سانتر از سمت چپ توسط امید عالیشاه، آرمانی رمضانی با سر پاس داد و عبدی با یک ضربه آن را گل کرد.

گل به التعاون (برگشت)

بشار رسن از روی نقطه پنالتی گل زد.

گل به التعاون (رفت)

ضربه کرنر از سمت چپ، توپ پس از برخورد به مدافع حریف به شجاع رسید و او گل زد.

احتمالا موردی که توجه شما را هم جلب کرده، تعدد گل‌های پرسپولیس با ضربه سر است. شش گل اخیر پرسپولیس بدون ااستثنا یا از روی ضربه شروع مجدد بوده، یا ضربه سر و یا تلفیق این دو با هم. فراموش نکنید که در آخرین هفته لیگ هم اوساگونا تنها گلش در لباس 

پرسپولیس را با ضربه سر زده بود و این برنامه‌ای نیست که در آسیا به پلن‌های یحیی گل‌محمدی اضافه شده باشد. تیم‌های یحیی در لیگ قبلی 11 گل با ضربه سر زده بودند. توانایی که حالا در آسیا حسابی به کار این تیم آمده است. جالب است که در سه تا از 4 بازی اخیر آسیایی، موفقیت پرسپولیس در نبردهای هوایی کمتر از حریفش بوده؛ حتی در همین بازی آخر مقابل شارجه که با ضربات سر 4 گل زد. در لیگ هم این تیم به طور میانگین 16.0 نبردهوایی موفق در هر بازی دارد و از این حیث فقط سه تیم آماری پایین‌تر از پرسپولیس داشتند، اما به نظر می‌رسد مهاجمان این تیم یاد گرفتند آن جا که باید، ضربه را بزنند و کار را تمام کنند.