ایران در دوره مقدماتی انتخابی جام جهانی عملکرد خیره کننده‌ای در فاز دفاعی داشته. به طوری که بدون گل خورده صعودش به جام جهانی را مسجل کرده و تنها در بازی آخر و تشریفاتی مقابل سوریه 2 بار دروازه تیم ملی باز شد تا رکورد 1121 دقیقه بسته ماندن دروازه ایران شکسته شود. در واقع ساختار مستحکم دفاعی تیم ملی باعث شد در بسیاری از بازی‌ها تیم‌های حریف حتی یک شوت هم به سمت دروازه ایران نداشته باشند. آماری فوق‌العاده که نشان می‌داد کارلوس کی‌روش توانسته در سال‌های حضور روی نیمکت تیم ملی افکار و ایده‌های خود در فاز دفاعی را به خوبی به بازیکنان منتقل کند. مسئله‌ای که باعث شد برای اولین بار شاهد تیم ملی‌ای باشیم که برخلاف دوره‌های گذشته یک برنامه کاملا مشخص برای درست دفاع کردن دارد.

در این بین قرعه‌کشی جام جهانی و قرار گرفتن ایران در گروه مرگ به همراه اسپانیا، پرتغال و مراکش قطعا چیزی نبود که کی‌روش انتظارش را می‌کشید. بدون شک سرمربی تیم ملی ترجیح می‌داد در گروهی متعادل‌تر قرار می‌گرفت تا با توجه با ساختارهایی که در چند سال گذشته پایه‌ریزی کرده بود این بار از مرحله گروهی صعود کند. با این وجود مرد پرتغالی نه تنها تسلیم نشد بلکه در همان نخستین واکنش قرعه سخت تیم ملی را یک فرصت دید: "قرعه‌کشی خیلی هیجان انگیز و جذاب بود. بهتر از این نمی‌شد که با پرتغال، اسپانیا و مراکش هم گروه شویم.این فرصت فوق‌العاده‌ای برای بازیکنان ما است تا نشان دهند چرا خاص هستند".

با وجود واکنش مثبت به این قرعه، کی‌روش بهتر از هر کسی می‌داند که برای موفقیت در این گروه باید فلسفه بازی تیم ملی را کمی تغییر دهد. تیم ملی برای اینکه شانس صعود از چنین گروهی را داشته باشد باید بازی هجومی و مالکانه را تمرین کند تا حداقل در بازی مقابل مراکش توانایی شکست دادن حریف را داشته باشد. به همین دلیل سرمربی تیم ملی در چهار دیدار تدارکاتی آخر خود مقابل تونس، الجزایر، ازبکستان و ترکیه شیوه متفاوتی را در پیش گرفت. او برخلاف گذشته سیستم پایه خود را از 4231 به 433 تغییر داد و سعی کرد با پاس‌های متوالی و دقت بالا، مالکیت بیشتری روی توپ داشته باشد و نسبت به گذشته که با بازی فشرده فضا را از حریفان می‌گرفت بازی‌هایی با شیوه بازتر را در پیش گرفت.

کی‌روش در چهار بازی آخر چهار ترکیب مختلف را امتحان کرد. اما هر بار خروجی مشابه بود. بر اساس داده‌های متریکا از بازی‌های تیم ملی، حریفان در چهار بازی آخر در مجموع 45 شوت به سمت دروازه ایران شلیک کردند که از این تعداد 22 بار در چارچوب بود. 11 شوت در بازی با تونس، 14 شوت در بازی با الجزایر، 10 شوت در مقابل ازبکستان و 10 شوت هم در بازی برابر ترکیه. آماری که به خوبی نشان می‌دهد تیم ملی در سیستم و سبک جدید خود با مشکلات بزرگی در فاز دفاعی رو به رو است. چرا که این شیوه بازی با وجود اینکه باعث ایجاد فرصت‌های گلزنی بیشتر می‌شود اما از سوی دیگر خود عاملی برای آسیب پذیر شدن ساختار دفاعی تیم ملی است.  

حال با توجه به فرصت کمی که تا بازی با مراکش باقی مانده کادرفنی کار سختی برای ترمیم مشکلات اساسی تیم ملی در فاز دفاعی دارد. از این رو شاید کی‌روش با توجه به شرایط از ارائه بازی هجومی منصرف شود و با تکیه به همان ساختار گذشته به بازی بسته و فشرده همراه با خلق موقعیت‌های محدود بسنده کند تا به دلیل مشکلات اساسی که در سیستم جدید در فاز دفاعی با آن رو به رو است با گل‌های زیاد غافل‌گیر نشود. هر چند این احتمال را هم باید در نظر گرفت که مرد پرتغالی  این ریسک را بپذیرد و با وجود آگاهی از مشکلات موجود برای افزایش شانس صعود با روشی که در بازی‌های تدارکاتی امتحان کرده جام را آغاز کند.