در قبال انتقادها از گادوین منشا و ناکامی‌اش در گلزنی، از او به عنوان سنترفوروارد مکمل یاد می‌شود. مهاجمی‌ که با کمترین لمس توپ فضاسازی می‌کند، نبردها را در هوا می‌برد و شرایط را برای گل‌زنی مهاجم کناری‌اش مهیا می‌کند. اما یادآوری شرایطی که منشا را به پرسپولیس کشاند شاید انتقاد‌ها از او را قابل‌قبول‌تر جلوه دهد. منشا اولین فصل حضورش در ایران را با 15 گل زده برا پیکان به پایان رساند. اتفاقی که چشم‌ها را به سمت این خارجی تازه‌وارد لیگ برگرداند. پرسپولیس که در موقعیت‌سازی حرف اول لیگ را می‌زد به دنبال شکار بازیکن گلزنِ موقعیت‌شناس بود. مهاجم نیجریه‌ای به عنوان تمام‌کننده و شانس اول گلزنی به پرسپولیس اضافه شد و اگر درخشش به‌هنگام علیپور به کمک نمی‌آمد عملکرد ضعیف منشا بیشتر از قبل به چشم آمده بود.

3.6 شوت در هر 90 دقیقه، آماری‌ست که منشا را به عنوان شوتزن‌ترین بازیکن پرسپولیس معرفی می‌کند. این مهاجم اما سهل‌انگاری در ضربات نهایی با نامش گره خورده و به خصوصیت او تبدیل شده است. جایی که بر اساس داده‌های متریکا  نرخ تبدیل شوت به گل او در این فصل تنها 6 درصد است. از 67 شوتی که منشا به سمت چارچوب حریفان نواخته فقط 4 گل به ثمر رسیده است. آماری که از کمال کامیابی‌نیا به عنوان هافبک دفاعی که وظیفه اصلی‌اش گلزنی نیست نیز پایین‌تر است.

منشا که فصل را با 4 گل آسیایی آغاز  و به سرعت لقب خود را به عنوان پاداش از سکوها دریافت کرد، در ادامه فصل از عبور توپ از دروازه ناتوان شد. گلزنی در اولین بازی آسیایی این فصل بارقه‌هایی از بازگشت «منشا آسیایی» را زنده کرد اما در ادامه این کورسوی امید نیز خاموش شد. عملکرد او در لیگ نیز اعتماد برانکو را از او برگردانده تا سیامک نعمتی فرصت حضور بیشتری را در زمین پیدا کند. برای یافتن دلیل این بی‌اعتمادی کافی‌ست آمار 7 بازی آخر او در لیگ را مرور کنیم: ۱۶ شوت، فقط یکی در چارچوب! و صفر گل.

یکی از حاشیه‌های مهم ابتدای فصل پرسپولیس پیدا شدن رقیب دندان‌گرد برای طارمی در ترکیب بود. تماشاگران با وجود دو آقای گلیِ پیاپیِ طارمی همچنان موقعیت‌سوزی‌هایش را بیشتر از گل‌های مهمش به یاد می‌آوردند. همین تشویق‌ها انتظار برای دیدن منشا در ترکیب را بیشتر، و بار روانی زیادی هم به کادر فنی و هم مهاجمان وارد کرده بود. جالب اینکه حالا و در انتهای فصل آمار گلزنی منشا با آمار طارمی که فقط 7 هفته برای پرسپولیس بازی کرد برابری می‌کند؛ یعنی تنها 4 گل. منشا امیدی‌ست که ناامیدی به بارآورده اما پنجره بسته یعنی «باید» چاره‌ای جست و بازیکنان موجود را برای ادامه برانگیخته نگه داشت. شاید آخرین بازی فصل در آزادی شروعی برای بازگشت به روند گلزنی منشا باشد، بازی‌ای که با مصدومیت علیپور احتمالا مهاجم اول تیم خواهد بود. برای منشا باید شور و شوق ورودش که با بازی‌های آسیایی همراه بود یادآوری شود. مسیری که حالا به این جمله طعنه‌آمیز و تلنگر مهم برانکو در پایان بازی‌های مرحله گروهی رسیده است: «ما تنها تیمی هستیم که تماما با بازیکن بومی و بدون بازیکن خارجی بازی می‌کنیم».