متریکا؛ مرجع آماری و فنی فوتبال ایران- یحیی گل‌محمدی پرسپولیس را با آرایش 442 خطی به میدان می‌فرستد. آرایشی که برای او در میانه میدان یک نقطه ابهام به همراه دارد؛ پیدا کردن زوج هافبک‌ دفاعی تیم. ابهامی مشابه آن‌چه کالدرون داشت. کالدرون که فصل را با سرگیجه‌ای برای رسیدن به آرایش موردنظرش شروع کرد، از میانه‌های فصل تصمیم گرفت به داشته‌هایش در میانه میدان اعتماد کند و از هفته ششم تیمش را بر پایه زوج نورالهی-ربیع‌خواه چید. چینشی که تا پایان حضور او پابرجا ماند و اتفاقا با ثبات در نتیجه‌گیری پرسپولیس را به صدر رساند. یحیی اما کمال کامیابی‌نیا را هم در اختیار دارد و برای انتخاب مردد است.

با بازگشت کامیابی‌نیا از مصدومیت این طور برمی‌آمد که زوج کمال-نورالهی تغییرناپذیر باشد. کمال اما نشان داده که برای بازگشت به روزهای خوبش به زمان بیشتری نیاز دارد. کامیابی‌نیا در برد دو-هیچ مقابل تراکتور که بازی پربرخوردی از کار درآمد وظیفه تخریب بازی حریف را به خوبی انجام داد هرچند با خطاهای پرتعداد نمره متوسط به پایینی از متریکا گرفت. او در بازی مقابل صنعت‌نفت پایین‌ترین نمره متریکا را بین هم‌تیمی‌هایش گرفت (6.60) تا در ادامه و با نمایش ضعیفش در دربی (نمره متریکا 6.08)، در بازی آسیایی از ترکیب خارج شود.

گل‌محمدی مقابل الدحیل ربیع‌خواه را دوباره به ترکیب بازگرداند که عملا با عقب افتادن زودهنگام از حریف، شیوه بازی‌اش گرهی را برای پرسپولیس باز نمی‌کرد. یحیی هرچند دیر به تصمیمِ تغییر هافبک میانی رسید، با خروج ربیع‌خواه در ده دقیقه پایانی رسن به میانه میدان آمد و روند هجومی پرسپولیس قوت بیشتری گرفت. زوج رسن-نورالهی ترکیبی‌ست که کالدرون هم یک بار در بازی با صنعت نفت در هفته چهارم انتخاب کرده بود و دیگر به سراغ آن نرفت. انتخابی که می تواند برای پرسپولیس با ترافیک بالای هافبک‌های لب‌خط، یک اقدام چندمنظوره به حساب بیاید. با انتقال رسن به وسط زمین، هم فاز هجومی پرسپولیس در چنین بازی‌هایی تقویت می‌شود و هم قرار گرفتن او در کنار نورالهی جا را برای استفاده از هافبک‌های دیگر کناری در ترکیب باز می‌کند. رسن-نورالهی زوجی که احتمالا یحیی می‌تواند بیشتر به آن نظر داشته باشد.