بازی آخر نیم‌فصل لیگ گذشته، یک بازی خاص برای پرسپولیس بود. دیداری که احمد نوراللهیِ 24 ساله در حرکتی همدلانه از سوی کاپیتان‌های اصلی تیم، برای اولین بار با بازوبند کاپیتانی پا به زمین گذاشت. و در انتهای بازی و در شرایطی که پرسپولیس در کورس قهرمانی بیش از همیشه به گزینه‌های میانی زمینش نیاز داشت، همچون یک کاپیتان بدرقه شد و در این بین دوربین‌ها حتی اشک برانکو را نیز شکار کردند. بعد از یک فصلِ اجباریِ بدون بازی، نوراللهی سرانجام در نیم فصل دوم لیگ کنونی اجازه بازی برای پرسپولیس را پیدا کرد تا تیترِ به تعویق افتاده‌ رونمایی شود: بازگشت احمد.

بازگشت در میانه‌ی لیگ و در تیمی که به نظر ترکیب برنده‌ی خلل‌ناپذیری داشت، کار سختِ رسیدن به ترکیب اصلی را دشوارتر از قبل می‌کرد. برانکو اما با به بازی گرفتن نوراللهی در دقایق انتهایی بازی‌ها، نشان داد که به دنبال بارقه‌ها و استقبال از اوست. با مرور وجوه فنی این بازگشت می‌توان دریافت که نوراللهی دوران سخت یک‌ساله‌ای که بدون حضور در زمین گذشت را به فراموشی سپرده و آماده‌ی استفاده از تک تک دقایقی‌ست که اجازه‌ بازی در زمین را پیدا می‌کند.

در دو ماه گذشته‌ی‌ لیگ، احمد نوراللهی در 7 بازی برای پرسپولیس به کار گرفته شده و در اغلب این بازی‌ها در 15 دقیقه پایانی وارد زمین شده است. طبق آمار متریکا عملکرد فنی نوراللهی به طور چشمگیری قابل توجه است. در فاز دفاعی با میانگین 1.7 تکل در هر 90 دقیقه رتبه‌ دوم و با 2.4 نبرد هواییِ موفق رتبه چهارم را در میان بازیکنان پرسپولیس به‌دست آورده است. عملکردی مناسب برای یک هافبک دفاعی که از او، اجازه ندادن به عبور توپ در جدال روبرو با بازیکنان حریف و قدرت بالای سرزنی در میانه زمین انتظار می‌‌رود. در فاز هجومی توانایی و قدرت قرار گرفتن در موقعیت شوت‌زنی باعث شده بتواند با 4.5 شوت در هر بازی رتبه دوم شوت‌زن‌ترین بازیکنان پرسپولیس را ازآن خود کند. اما تفاوت اصلی نوراللهی با دیگر هافبک‌های دفاعی پرسپولیس از جمله کامیابی‌نیا و ربیع‌خواه در جایی دیگر نمود پیدا می‌کند؛ در موقعیت‌سازی در  هر دو حالت جریان آزاد بازی و ضربات ایستگاهی‌‌. نوراللهی توانسته با میانگین 1.7 پاس کلیدی در هر نود دقیقه رتبه یک خلق موقعیت را در میان هم‌تیمی‌هایش کسب کند. به این‌ها می‌توان اضافه کرد که در لیگ قهرمانان آسیا نیز با تنها 59 دقیقه بازی موفق به خلق 4 موقعیت حتمی گلزنی شده است. تکیه‌گاهی امیدوارانه در میانه زمین برای تیمی که قصد بازی زیبا، تهاجمی و پرموقعیت را دارد.

اگرچه دقایق کم حضور نوراللهی در زمین در بهبود آمار او در متریکا موثر بوده است و قطعا نمی‌توان در مقایسه با بازیکنانی که اغلب حضور طولانی در زمین را تجربه کرده‌اند او را موفق‌ترین بازیکن پرسپولیس دانست، اما در روزهایی که بحث انتخاب بازیکن میانی برای پرسپولیس بیشتر از همیشه مطرح می‌شود، نشان از دست پر برانکو برای انتخاب دارد.  میانگین 83.5 لمس توپ در هر 90 دقیقه که برای نوراللهی به ثبت رسیده او را در میان 3 بازیکن اول پرسپولیس از این حیث قرار داده است؛ معیاری برای نشان دادن تلاش او برای اکتیو بودن و اثرگذاری در روند بازی. بازیکنی که هر دو بازی‌ای که از ابتدا در ترکیب اصلی بوده است در پایان طبق نمره‌های متریکا به عنوان بهترین بازیکن پرسپولیس انتخاب شده است. نشانه‌های یک تلاش جسورانه برای استفاده از تمام دقایق و فرصت‌هایی که پیش رو‌ی او گذاشته می‌شود، تلاش برای فراموش کردن یک سال تلخ و آمادگی او برای بازگشت.