حالا دیگر برانکو ایوانکوویچ از پرسپولیس رفته و این یعنی ورق خوردن یک فصل چهارساله در تاریخ این باشگاه. از هفته‌های پایانی لیگ چهاردهم و راه رفتن در لبه‌های سقوط تا لیگ هجدهم و عادت پرتکرار ایستادن بر بالاترین سکو، راهی‌ست که پرسپولیس با برانکو پیمود. متریکا با بررسی شاخص‌های فنی، فراز و فرودهای این مسیر را بررسی کرده است.

از تاثیرات حضور مربیان با کیفیت بالا در سطح باشگاهی و ملی در چندسال اخیر، پررنگ شدن توجه به آرایش پایه‌ایست که آن‌ها برای تیم‌شان انتخاب می‌کنند و نسبت این آرایش با تفکر فوتبالی آن‌ها. آرایش پایه‌ای که تیم برانکو در چند فصل متمادی با آن شناخته شد 442 لوزی‌ای بود که نشان تیم برنده او به حساب می‌آمد. آرایشی که هجومی‌ترین تیم برانکو را در همان فصل ابتدایی (پانزدهم) ساخت. به جز لیگ گذشته که فاکتورهای فنی پرسپولیس رو به افول رفت، در سه فصل پیاپی سرخپوشان میانگین شوت نزدیک به هم داشتند و در این میان لیگ پانزدهم با 14.7 شوت در هر 90 دقیقه سرآمد بود. هجومی‌ترین پرسپولیس در همین فصل شکل گرفت. جایی که آن‌ها با 50 گل زده رکوردی زدند که در سه فصل بعدی (به ترتیب با 46، 48 و 36 گل زده) تکرار نشد.

هجومی‌ترین تیم برانکو قهرمان نشد، اما او سعی کرد در ادامه با بالانس دفاعی و هجومی تیم‌اش، فوتبالی بر پایه مالکیت و پاس‌های پرتعداد بسازد. طبق آمار متریکا میانگین مالکیت پرسپولیس از 55 درصد در لیگ پانزدهم به بالای 60 درصد در دو فصل بعدی‌اش رسید. با در اختیار گرفتن توپ در زمین، روند افزایش تعداد پاس‌ آن‌ها نیز با همین شیب رشد کرد. میانگین 402.5 پاس در هر بازی در لیگ پانزدهم به 510.5 پاس در لیگ شانزدهم و بعد از آن به 524.5 پاس در لیگ هفدهم رسید.
 
لیگ هجدهم و آخرین فصل حضور برانکو در ایران و پرسپولیس گرچه با تکمیل سه گانه قهرمانی لیگ همراه بود اما از لحاظ فنی نشانه‌های پایان یک دوران را در خود داشت. جایی که فوتبال مبتنی بر مالکیت آن‌ها با افتی محسوس دوباره به میانگین زیر 60 درصد رسید و باوجود بازگشت دوباره هافبک چهار نفره آن‌ها از آرایش خطی به آرایش لوزی، افت قابل توجهی در میانگین پاس های رد و بدل شده را نیز تجربه کردند. تیم برانکو در این فصل نسبت به فصل قبل به طور میانگین در هر بازی تقریبا نود پاس کمتر داد.

برانکو میراثی از جام‌ها و رکوردها از خود به جا گذاشت. تیم او را با تلاش همیشگی‌اش برای پیروزی به یاد خواهند آورد. آن‌ها در فصلی که در فاکتورهای فنی هم افت نشان می‌دادند هر دو جام ایران را به دست آوردند. این شاید زمانی به جا برای نقطه گذاشتن بر پایان یک دوره باشد.