متریکا؛ مرجع آماری و فنی فوتبال ایران – پائولو سرجیو تا شش هفته مانده به پایان لیگ عملکرد تقریباً ضعیفی در نفت آبادان از خود نشان داد. مرد پرتغالی با وجود اینکه تیمش را بر پایه سیستم هجومی 433 روانه مسابقات کرده اما در بیش از نیمی از بازی‌ها (16) به تساوی رضایت داد. او تا پایان هفته بیست و چهارم تنها دو برد به دست آورده و خطر سقوط را کاملا احساس می‌کرد.

سرمربی صنعت نفت بخش مهمی از فصل را مشغول آزمایش بازیکنان در پست‌های مختلف بود. به طوری که در هر بازی با ترکیبی متفاوت وارد زمین می‌شد. در واقع سرجیو تقریبا در یک سوم پایانی فصل به یک ترکیب مشخص دست پیدا کرد. مسئله‌ای که یک ضعف برای مرد پرتغالی محسوب می‌شود.

اما در شش بازی آخر سرجیو و صنعت نفت به اندازه‌ای امتیاز جمع کردند که برترین تیم لیگ در یک پنجم پایانی بازی‌ها شدند. 5 برد و 1 تساوی در این مدت آبادانی‌ها را از یک تیم در خطر سقوط به یک تیم میانه جدولی تبدیل کرده و با 4 برد پیاپی رکورد بردهای پیاپی صنعت نفت در تاریخ لیگ برتر هم شکست.

آمارهای کلی صنعت نفت مدل سرجیو هم ویژگی بارزی ندارند و تقریبا در تمام آیتم‌های مهم عملکرد متوسط رو به پایین داشته است. اما شاید بزرگترین دستاورد مربی پرتغالی بها دادن به بازیکنان جوان و آکادمی صنعت نفت بود. سرجیو در شرایطی هدایت آبادانی‌ها را برعهده گرفت که آنها بخش مهمی از اسکلت فصل گذشته خود را از دست دادند و بازیکنان مهمی مانند جاسم کرار، اکبر ایمانی و احمد عبدالله‌زاده هم در میانه‌های راه از آنها جدا شدند.

سرجیو اما با تمرکز بر روی استعدادهای تیم‌های پایه توانست تعداد زیادی از آنها را به تیم اصلی برساند. مسلم مجدمی، فاخر تهامی، رضا جبیره، جعفر سلمانی، محمدرضا غبیشاوی، احمد شریعت‌زاده و محمد دریس بازیکنانی بودند که در طول فصل مورد توجه قرار گرفتند و تعدادی از آنها به بازیکنان کلیدی در ترکیب آبادانی‌ها تبدیل شدند. سرجیو حالا در شرایطی فوتبال ایران را به مقصد عربستان ترک می‌کند که مهمترین دستاوردش در فوتبال ایران معرفی یک نسل از بازیکنان جوان و آینده‌دار آبادانی است که حالا خود را آماده ماجراجویی در لیگ نوزدهم می‌کنند.