استقلال فصل عجیبی را پشت سر گذاشت. فصلی که خوب شروع نکرد، رویایی ادامه داد و پایان تلخی داشت. آبی‌ها در این فصل هرگاه که به بن‌بست می‌رسیدند، با خرید بازیکن تلاش می‌کردند از چاله‌های پیش‌روی عبور کنند. اتفاقی که ترافیک شدیدی را در خطوط ین تیم به وجود آورده بود. با توجه به آمارهای متریکا بررسی می‌کنیم که رویایی‌ترین ترکیب این فصل استقلال چه بود.

چرا رحمتی بهتر از حسینی بود؟
استقلال در این فصل دو دروازه‌بان آماده داشت که رحمتی عملکردی بهتری از حسینی ثبت کرد. مهدی رحمتی با وجود اینکه چهار بازی بیشتر از حسینی کرد، متوسط گل خورده‌اش یک‌دهم کمتر از حسینی بود. رحمتی 12 کلین‌شیت در 17 مسابقه ثبت کرد و حسینی در 7 مسابقه از 12 حضورش گلی نخورد. رحمتی به طور متوسط 1.6 مهار در هر مسابقه داشت و فقط 18درصد شوت‌های در چارچوبش را گل می‌خورد، ولی حسینی معدل 1.3 مهار در بازی را به ثبت رساند و حدود سی درصد از شوت‌های در چارچوب را گل خورد.

دفاعِ شکست‌ناپذیر
یکی از انتقادات همیشگی به شفر، تغییرات پیاپی خط دفاع تیمش بود. خط دفاع استقلال هیچ‌گاه رنگ آرامش را ندید و دائم در حال تغییر بود. ولی بهترین زوج دفاع میانی این تیم بین پژمان منتظری و محمد دانشگر تشکیل شده بود. زوجی که در 11 مسابقه کنار هم قرار گرفتند، استقلال رنگ شکست را ندید و 7 برد هم کسب کرد. استقلال با این زوج فقط 6 گل دریافت کرد که دو گل از این 6 گل هم در بازی مقابل استقلال‌خوزستانی بود که آبی‌ها چهار گل زده بودند و به نظر می‌رسد حریفِ در حال سقوط را خیلی جدی نگرفته بودند. 

تک گزینه؛ وریا
منتظری، محمدی‌مهر، دانشگر و خسرو حیدری در این فصل رقیب‌های وریا غفوری در سمت راست دفاع استقلال بودند. بازیکنانی که هیچ کدام وریا نشدند و غفوری با اختلاف بهتر از همه آن‌ها بود. وریا در یازده مسابقه به عنوان دفاع راست استقلال بازی کرد که حاصل آن 1 گل و 3 پاس‌گل بود. سه گل دیگر وریا زمانی به ثمر رسید که او یک خط جلوتر حضور داشت، ولی ترافیک خط حمله استقلال وریا را به دفاع راستِ این شماتیک برگردانده است.

معمای دفاع چپ
با وجود اینکه سهرابیان، زکی‌پور، تیموری و نورافکن در این فصل به عنوان دفاع چپ استقلال بازی کردند ولی هیچ کدام نتوانستند سمت چپ دفاعی این تیم را به طور کامل بیمه کنند. استقلال در مسابقاتی از این فصل که سهرابیان را در دفاع چپ داشت، هیچ‌گاه بازنده نشد و مجموعا شش گل دریافت کرد. ولی تعداد این بازی‌ها هم 6 مسابقه بود و به قدری کم بود که نمی‌شود روی آمارش حسابی باز کرد. دفاع اصلی استقلال زکی‌پور بود که در 20 مسابقه دفاع چپ استقلال بود. زکی‌پور بین همه استقلالی‌ها بیشترین توپ‌‌گیری از حریف را داشت و در هر مسابقه نزدیک به دو برابر سهرابیان از حریف توپ می‌گرفت. هر چند که تجمیع عملکرد دفاعی سهرابیان بیشتر از زکی‌پور بود.

مثلثِ جادویی
فرشید باقری: فرشید در ده مسابقه ابتدایی این فصل در پست هافبک دفاعی قرار گرفته بود که نمایشی معمولی داشت. از بازی با سپیدرود ولی فرشید یک خط جلوتر رفت و شکوفا شد. باقری در ده مسابقه به طور فیکس و دو بازی هم تعویضی یکی از دو هافبک میانی استقلال بود که در این پست 2 گل زد و 3 پاس‌گل داد. 
علی کریمی: یکی از شلوغ‌ترین پست‌های استقلال، هافبک دفاعی بود. جایی که رقابت شدیدی بین علی کریمی، روزبه چشمی، امید نورافکن و فرشید باقری شکل گرفته بود. ولی بهترین نمایش در این پست را علی کریمی داشت. بازیکنی که 25 مسابقه به عنوان هافبک دفاعی در ترکیب استقلال قرار گرفت. کریمی بیشترین لمس توپ، سومین دقت پاس، دومین بازیکن از حیث نبرد هوایی موفق و دومین توپ‌گیری را بین هم‌تیمی‌هایش داشت. 
پاتوسی: راس سوم مثلث میانی استقلال قطعا جای کسی نیست جز آیاندا پاتوسی. ستاره‌ای که حضور در 13 مسابقه از لیگ برایش کافی بود تا بهترین بازیکن فصلِ آبی‌ها لقب بگیرد و همه نگاه‌ها را خیره به خودش کند. پاتوسی در این فصل دو پاس‌گل داد و 4 گل زد.

ترافیکِ تیمِ گل‌نزن!
به جز استقلال‌خوزستان و نفت مسجدسلیمان، هیچ تیمی به اندازه استقلال در این فصل در گلزنی ناکام بود. استقلال در سیزده مسابقه این فصل نتوانست حتی یک گل هم به حریف بزند. هر چند که اگر آبی‌ها گل اول را می‌زدند، موتورشان روشن می‌شد و به هیچ حریفی رحم نمی‌کردند. اتفاقی که باعث شد مربیان این تیم گزینه‌های زیادی را در خط حمله تست کنند و جابجایی زیادی در این پست داشته باشند. بهترین گلزن استقلال در لیگ هجدهم، مرتضی تبریزی بود که فقط پنج گل زد. تبریزی سومین شوت و شوت‌ در چارچوب را بین استقلالی‌ها داشت و دومین نرخ تبدیل شوت به گل هم به نام او ثبت شده است. مرتضی تبریزی برای تصاحب این پست رقابت تنگاتنگی با اللهیار صیادمنش هم داشت که با وجود دقایقی کمی که بازی کرد، دو گل زد و یک پاس‌گل داد؛ و همچنین روح‌الله باقری با یک گل و 3 پاس‌گل.
بهترین مهاجم سمت چپ استقلال، فرشید اسماعیلی بود. هر چند که فرشید بهترین موقعیت فصل استقلال را در دربی از دست داد و عملا این تیم را از کورس خارج کرد، ولی در طول فصل به عنوان وینگر یک گل زد و 2 پاس‌گل داد، و همین آمار را در مواقعی که به عنوان هافبک تهاجمی در ترکیب قرار می‌گرفت هم ثبت کرده بود. 
رقابت سومین بازیکن تهاجمی استقلال بین قائدی و ایسما شکل گرفت. جایی که هر دو بازیکن 3 گل زدند و 1 پاس‌گل دادند، با این تفاوت که قائدی 210 دقیقه کمتر از ایسما بازی کرد و برخلاف او 1 پنالتی هم گرفت.