پرسپولیس دربی را باخت و فرصت جشن قهرمانی با برد در مقابل رقیب دیرین از دست رفت. اتفاقات اولین تمرین بعد از شهرآورد، عصبانیت هواداران و تنش روی سکو‌های محل تمرین این تیم که به پادرمیانی افشین پیروانی و صحبت‌های او ختم شد، نشانه‌ کوچکی بود. نشانه‌ای از اینکه گویی تنها چیز از دست‌رفته در دربی، سه امتیاز و جشن قهرمانی نبوده است. به طرز غیرقابل‌باوری، آن هم در حالی‌که با 15 امتیاز اختلاف با تیم دوم همین حالا هم جام در دست برانکو دیده می‌شود، انگار آن اعتماد صددرصدی به برانکو از دست رفته باشد. گویی تصمیمات سرمربی حالا باور هواداران را نشانه گرفته است.
ترکیب پرسپولیس در روز دربی قرار بود همراه با غافلگیری باشد. با بیرون ماندن منشا، وحید امیری در پست مهاجم کنار علیپور جای گرفته بود تا ترکیب وعده‌ داده شده بدون حضور مسلمان، محرمی، نعمتی و نوراللهی فقط واژه «سورپرایز» را تداعی کند، نه آن هیجان و شگفت‌انگیزی مورد انتظار را.
به‌نظر «سورپرایز» اصلی، مورد توجه قرار ندادن ضعف‌های حریف در چیدمان بازیکنان خودی بود. با نگاهی به ترکیب احتمالی استقلال می‌شد روی حفره‌ها دست گذاشت و از آن برای چیدن ترکیب اولیه کمک گرفت. اما حفره‌ها کجا هستند؟ یکی از نشانه‌ها می‌تواند بازیکنانی با پست غیرتخصصی در ترکیب تیم حریف باشد. در دربی رفت برانکو در یکی از پلن‌های مدنظرش با تحلیلی درست، قلب دفاع استقلال را هدف گرفت. جایی که روزبه چشمی از پست هافبک دفاعی به مرکز دفاع استقلال برده شده بود و به‌نظر هنوز تجربه و سرعت کافی در این تغییر پست را نداشت. علیپور توانست از این ضعف استفاده کند و با یک فرار و گرفتن پنالتی از چشمی، برد تک‌گله‌ی پرسپولیس را رقم بزند. ترکیب منسجم استقلال بعد از باخت در دربی رفت و با به فراموشی سپردن آن، هر هفته قوام‌یافته‌تر از قبل شد و با بردهای پیاپی این روزهایش در بازی‌های بزرگ و سخت اسفند، کم‌حفره‌تر از گذشته به‌نظر می‌رسید. اما این آرایش هم با دقیق‌شدن در آن ردی از ضعف در خود می‌دید. این بار نه قلب دفاع که کناره‌ی چپ دفاعی استقلال با بازیکنی با پست غیرتخصصی پر شده بود. امید نورافکن پدیده‌ی لیگ در فصل گذشته که ذاتا یک هافبک دفاعی‌ست و حالا به علت ترافیک بازیکن در خط میانی استقلال و البته کمبود دفاع چپ، به این قسمت از زمین تبعید شده است. عملکرد متوسط رو به پایین نورافکن در آمار متریکا مشخص است: 3.7 عملکرد دفاعی در هر 90 دقیقه و رتبه دوازدهم تیم و فقط با 0.5 تکل موفق در هر 90 دقیقه و رتبه شانزدهم در میان بازیکنان استقلال. آماری حتی پایین‌تر از بازیکنان جلویی تیم در بعد دفاعی که ناامیدکننده است.
واکنش برانکو به این ضعف استقلال اما تا دقیقه هفتاد بازی، هیچ بود. برانکو پلن A تیمش را روی سمت راست دفاع استقلال برنامه‌ریزی کرد و با هدف عقب نگه‌داشتن وریا غفوری، تیمش را به سمت چپ خود متمایل کرد و  بار «سورپرایز» را روی دوش وحید امیری گذاشت. تغییر پستی عجیب برای امیری که مدت‌ها به عنوان مهاجم بازی نکرده بود. طبق آمار متریکا وحید امیری با به‌کارگیری توانایی‌هایش در هافبک چپ با 6 پاس گل در رده دوم پاسورهای لیگ و با پاس‌های کلیدی متعددش در رده سوم خلق موقعیت برا تیمش قرار دارد، اما همین بازیکن با 0.9 شوت و 0.5 شوت در چارچوب در هر 90 دقیقه، با قرار گرفتن در رده نهم شوت‌زن‌ترین بازیکنان پرسپولیس فصلی بی‌رمق را از این حیث پشت سر می‌گذارد. با چه تصوری از بازیکنی با چنین آماری یکباره در روز بزرگ دربی انتظار تغییر از گل‌ساز‌ترین به گل‌زن‌ترین می‌رفت؟
می‌شد انتظار داشت برای جایگزینی منشا، بالاخره به بازیکنی مثل سیامک نعمتی اعتماد شود. بازیکنی که تقریبا همه‌ی فصل را تنها در 15 دقیقه‌ی پایانی اجازه حضور در زمین داشته است و با این وجود با آمار 3.8 شوت و 1.4 شوت در چارچوب در میان سه بازیکن برتر پرسپولیس از نظر هدف قرار دادن دروازه و دقت در این هدفگیری قرار دارد.

پلن A پرسپولیس با نادیده‌گرفتن حفر‌ه‌های عیان و ضعف استقلال در سمت چپ و تغییر یکباره مهاجم هدف در سمت راست، ناتوان به‌نظر می‌رسید. نکته امیدوارکننده اما این بود که برانکو در پلن B تیمش که از دقیقه هفتاد به بعد شکل گرفت، راه باز کانال چپ استقلال را یافت و با آوردن صادق محرمی چندین بار موفق به عبور از آن و خلق موقعیت‌های بهتر شد. گراف سانترهای پرسپولیس نشان می‌دهد که پلن B برانکو هرچند دقایق کمتری از بازی را دربرگرفت اما تاثیر پرحجم‌تری از پلن اولیه داشت و سعی تیم برای رساندن توپ به دروازه استقلال از سمت راست را افزایش داد، هرچند این تلاش مضاعف به سانترهای موفقی ختم نشد. «سورپرایز» این‌که محرمی با فقط نزدیک به 20 دقیقه‌ حضور در زمین، با 5 دریبل موفق و عبور از بازیکن مقابل، دریبل‌زن‌ترین بازیکن هفته بیست‌ و پنجم لیگ لقب گرفت. دریبل‌هایی بیشتر از همه کسانی که این هفته 90 دقیقه در زمین حضور داشته‌اند. تلاش برانکو برای تغییر روند بازی امیدوارکننده بود.  امیدواری‌ای که با تعویض بازیکنان میانه زمین مثل ربیع‌خواه، شاید تکمیل شد. خوشحالی هواداران بعد از تعویض‌ها، زمزمه‌های ترس روی سکوهاست. این زمزمه ها را باید شنید، با همان دیدی که پلن B می‌چیند به آن پاسخ داد و پیام را رساند، اینکه هرچند این بازی از دست رفت، اما چیز‌های بزرگ‌تر را از دست نخواهیم داد و آن باور هواداران است.