مقایسه کارنامه هجومی 2 تیم نشان می‌دهد که پرسپولیس با وجود زدن شوت‌های بیشتر، گل‌های کمتری زده است. دلیل این مساله، دقت بیشتر مهاجمان استقلال بوده، و آن‌ها نرخ تبدیل شوت به گل 12.7 درصدی را ثبت کرده‌اند که بهتر از رکورد پرسپولیس است (9.8). از طرف دیگر، پرسپولیس ثبات بیشتری در گلزنی داشته، و تنها 5 بازی در گلزنی ناکام بوده است. استقلال 9 بازی را بدون گل زده به پایان رسانده، که اکثر آن‌ها نیز به نیم‌فصل اول تعلق دارند.

 پاتوسی و ایسما با اضافه شدن به تیم، خون جدیدی در استقلال تزریق کردند و هر بازی حداقل 4 بار شوت می‌زنند. علیپور در آن سمت ثبات همیشگی را دارد، و خطرناک‌ترین نماینده پرسپولیس است، و ترابی نیز با اضافه شدن به سرخ‌ها، شوت‌های بیشتری می‌زند. منشا نیز به طور منحصر به فردی، رکوردش را در هر دو تیم ثبت کرده است.

 در خلق موقعیت و ارسال پاس‌های کلیدی، پرسپولیس نماینده‌های بیشتری در جمع بهترین‌های دو تیم دارد. مساله جالب، خارجی بودن 4 بازیکن است، و نشان می‌دهد هر دو تیم خارجی‌های با کیفیتی در ترکیب خود دارند. این نکته نیز باید در نظر گرفته شود که بازیکنان اضافه شده در نیم‌فصل، دقایق حضور کمتری دارند، و این می‌تواند به بالاتر رفتن میانگین آن‌ها کمک کند.

 در دنیای احتمالات، در گل‌های دربی می‌توان شانس بیشتری برای دیدن ردپای یکی از این بازیکنان در نظر گرفت. استقلال وریای خود را نخواهد داشت، و عالیشاه نیز به احتمال زیاد، روی نیمکت می‌نشیند. اما تعجب نکنید اگر 4 بازیکن دیگر، گل یا پاس گلی را به نام خود ثبت کنند. آن‌ها بیش از هر بازیکن دیگری در تیم‌های خود، تشنه رسیدن به گل هستند.